Półrocze Sarkozy`ego – Bilans francuskiej prezydencji w UE

Na pewno nie był to łatwy okres. Ani dla niego, ani dla Europy. Wojnę pomiędzy Rosją i Gruzją, oraz światowy kryzys finansowy i gospodarczy Sarkozy uznał za wyzwanie, wymagające natychmiastowego działania. Udało mu się wynegocjować zawieszenie broni, z czego wciąż jest dumny, zdając sobie dobrze sprawę, że nie załatwił wszystkiego. Jedność terytorialną Gruzji i kwestię uchodźców świadomie zostawił na uboczu, aby - jak oświadczył - zatrzymać rosyjskie czołgi w ich marszu na Tbilisi. Można mu zarzucić, że działał bez oglądania się na partnerów w Unii i NATO. Sarkozy poleciał na rozmowy do Moskwy bez uzgodnienia tego kroku w Brukseli. Przed światowym szczytem G20 w Waszyngtonie zorganizował własny, europejski mini-szczyt antykryzysowy, aby zmusić innych, zwłaszcza Niemcy i Wielką Brytanię, do działania. Takie spotkania nie są przewidziane w ramach UE.

Kanclerz Angela Merkel daremnie zwracała mu na to uwagę. W odpowiedzi usłyszała, że pragmatyzm i szybkość działania w potrzebie są ważniejsze niż unijne przepisy. "Unijne umowy są dobre na spokojniejsze czasy" - oświadczył w imieniu swego szefa sekretarz stanu do spraw europejskich Jean-Pierre Jouvet.

Prezydent Komisji Europejskiej

Sarkozy nie oglądał się też na Komisję Europejską. Dużo ważniejsze od tego, co ma do powiedzenia, było dla niego, żeby Komisja słuchała i robiła to, co on od niej wymaga. W rezultacie - jak napisał komentator "Le Journal du Dimanche" - Sarkozy uczynił z przewodniczącego Komisji UE José Manuela Barroso swego unijnego premiera. Barroso specjalnie nie oponował. Wie, że jeśli chce zostać ponownie wybrany na to stanowisko w przyszłym roku, poparcie prezydenta Francji może okazać się bardzo ważne.

Takie, niekonwencjonalne, metody działania Sarkozy`ego zmieniły klimat polityczny w UE. Komisja Europejska straciła na znaczeniu na rzecz rządów państw członkowskich. I tak, zdaniem prezydenta Francji, powinno zostać. "Komisja wymaga silnego kierownictwa na szczycie Rady UE" - powiedział Sarkozy na pożegnanie. Nie jest w tym osamotniony. Tego samego zdania jest także premier Wielkiej Brytanii Gordon Brown.

Europejskie osie: stare i nowe

Ta nowa oś Paryż-Londyn jest - jak sądzi wielu - przeciwwagą dla osi Berlin-Paryż. Francuska prasa twierdzi wprost, że Sarkozy`emu udało się "wydrzeć niepisane przywództwo w UE z rąk kanclerz Angeli Merkel", która coraz częściej kwitowała jego kolejne inicjatywy grzecznym, ale stanowczym "Nein". Stanowisko Niemiec wspierał, odgrywający ważną rolę w UE, premier Luksemburga Jean-Claude Juncker. Duet Merkel-Juncker przekreślił francuskie plany nadania bardziej formalnych ram grupie euro. Na ostatnim szczycie UE Sarkozy zmuszony był także pójść na ustępstwa wobec Irlandii, a w unijnej polityce obronnej, rolnej i klimatycznej również wobec Polski, Niemiec, Łotwy i Włoch. Nie wszystko mu się zatem udało, co zresztą sam otwarcie przyznał, twierdząc na pożegnanie, że w ciągu tego półrocza "Europa bardziej zmieniła jego, niż on ją".

(dpa/pa)