نخستین مناظره تلویزیونی در انتخابات بریتانیا
۱۳۸۹ فروردین ۲۷, جمعهنخستین مناظره سیاسی در تاریخ انتخابات بریتانیا، از شهر منچستر به صورت زنده در روز پنج‌شنبه (۱۵ آوریل) پخش شد. ناظران سیاسی و رسانه‌های بریتانیایی این مناظره را «روزی تاریخی» خوانده بودند. روزنامه "تایمز" پیشاپیش درباره اهمیت این مناظره انتخاباتی نوشته بود: با این دوئل «دوران آمریکایی در سیاست بریتانیا آغاز خواهد شد.»
دوئل تلویزیونی برای نخستین بار در پنجاه سال پیش میان ریچارد نیکسون و جان اف کندی در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا ظهور کرد. در دهه‌های گذشته برخی دیگر از کشورهای جهان، از جمله آلمان و فرانسه، این گونه مناظره‌های مستقیم انتخاباتی را تقلید کرده و در مبارزات انتخاباتی خود به کار گرفتند.
پیشتازی رهبر حزب لیبرال دمکرات
گوردون براون، نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر حزب کارگر، دیوید کامرون رهبر حزب محافظه‌کار و نیک کلگ، رهبر حزب لیبرال دمکرات در این مناظره ۹۰ دقیقه‌ای دیدگاه‌های خود، درباره سیاست داخلی در بریتانیا را به بحث نهادند. در حالی‌که تمام نگاه‌ها به سخنان براون و کامرون معطوف بود، کلگ، رهبر لیبرال‌ها، توجه اکثریت مخاطبان را به خود جلب کرد.
حزب لیبرال دمکرات نیروی سوم سیاسی در بریتانیا به شمار می‌آید و به علت سیستم انتخاباتی در بریتانیا تاکنون موفق به کسب کرسی‌های نمایندگی قابل توجه‌ای در پارلمان نشده است. از ۶۰ سال گذشته تاکنون، نخست‌وزیران بریتانیا همیشه متعلق به یکی از دو حزب کارگر و یا محافظه‌کار بوده‌اند. به گفته ناظران سیاسی، اما پس از این مناظره تاریخی، نام کلگ را مردم بریتانیا به آسانی از یاد نخواهند برد. رهبر لیبرال‌ها در این مناظره موفق شد، سیستم دو حزبی بریتانیا را به چالش کشد و به عنوان نیرویی مستقل در فضای سیاسی این کشور عرضه اندام کند.
نظرسنجی‌ها در دور نخست مناظرات نشان می‌دهند، که ۲۰ درصد از تماشاگران بروان ، ۲۶ درصد کامرون و ۴۳ درصد کلگ را پیشتاز و موفق در مناظره ارزیابی کرده‌اند.
در صورتی که در انتخابات ۶ ماه مه، هیچ‌یک از دو حزب بزرگ کارگر و محافظه‌کار نتوانند به اکثریت لازم برای تشکیل دولت آینده دست یابند، آرای حزب لیبرال دمکرات برای تعیین نخست‌وزیر آتی بریتانیا سرنوشت‌ساز خواهد شد.
۲۰ میلیون تماشاگر
به نظر فرانک لونتس، تحلیل‌گر سیاسی، کامرون به عنوان رهبر نیرومندترین اپوزیسیون بریتانیا موفق نشد، که اعتماد مردم را جلب کند و گوردون براون نیز تنها به تکرار حرف‌های همیشگی بسنده کرد. گرچه "نیک کلگ" نیز نتوانست پیشنهادات مشخصی برای مشکلات کنونی بریتانیا را مطرح سازد، اما تنها سیاستمداری در این مناظره بود، که با خونسردی در بحث شرکت داشت و تاثیری مثبت برای تماشاگران نهاد. نیک کلگ رقبای خود را نمایندگان «احزاب قدیمی خواند». وی تصریح کرد، که «تغییر واقعی» تنها با انتخاب حزب لیبرال دمکرات در بریتانیا میسر است.
بیش از ۲۰ میلیون شهروند بریتانیایی تماشاگر این مناظره تلویزیونی بودند. این تعداد از تماشاگران را معمولاً تنها در هنگام مسابقات تیم ملی فوتبال انگلستان می‌توان انتظار داشت.
کامرون در سخنان خود وعده کاهش مالیات‌ها را داد، و براون نگران تخریب رشد اقتصادی در بریتانیا بود. این مناظره یکی از سه دور گفت‌وگو‌ها بود، که تنها به مسایل داخلی بریتانیا معطوف بود. تعدادی از تماشاگران حاضر در استودیو، که برحسب سن، جنسیت و تمایلات سیاسی، پیشاپیش انتخاب شده بودند، اجازه طرح هشت پرسش یافتند.
مشکل مهاجرت
مهاجرت یکی از موضوعات جنجال‌برانگیز در بریتانیا به شمار می‌آید. کامرون، رهبر حزب محافظه‌کار، با شعارهای مردم‌پسند خواهان ایجاد محدودیت برای مهاجرت به بریتانیا شد و پیشنهاد کرد، که سقفی برای تعداد مهاجران سالانه مقرر شود. براون ضمن انتقاد به نحوه طرح موضوع از سوی کامرون، مدعی شد که دولت کنونی مهاجرت اتباع خارجی به بریتانیا را تحت کنترل دارد. سیستم آموزشی و درمانی از دیگر موضوعات داخلی بودند، که مورد بحث قرار گرفتند.
در هفته‌های آینده سیاست خارجی و اقتصاد دو موضوع محوری در مناظره‌ی سه‌جانبه خواهند بود.