1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

سوم اكتبر، سالروزاتحاد دو آلمان

شيرين جزايرى۱۳۸۵ مهر ۱۴, جمعه

روز سوم اکتبر، برابر با ۱۱ مهرماه، روز مهمی برای آلمانی‌ها بود، یعنی سالروزروز «اتحاد دو آلمان». به همین مناسبت در برنامه امشب با کمک همکارم آقای آبادی سعی کرده‌ایم بطور مختصر در مورد اینروز صحبتی داشته باشیم. در ضمن هم طبق معمول به تعدادی از پرسشهای شنوندگان عزیز پاسخ خواهیم داد.

https://p.dw.com/p/A7Ys

در هفته‌ی گذشته ما مطالب زیادی را در مورد «اتحاد دو آلمان» در برنامه هاى مختلف راديويى مان پخش كرديم. امیدواریم که برخی از آنها را شما هم شنیده باشید. از جمله همكارم آقای آبادی در «مجله اروپا» به این موضوع پرداخت.

جزايرى: آقای آبادی ممکن است برای ما توضيح بدهيد که اتحاد آلمان در چه زمان و چگونه انجام گرفت؟

آبادى: دورد بر شما و درود بر شنوناگان عزیزمان. می‌دانید که راحت نيست وقتی ۴۰ سال تاریخ و سیاست را در چند دقيقه خلاصه كرد‌، ولی اگر بخواهم مدرسه‌ای جواب بدهم، در سال ۱۹۸۹، یعنی درست ۱۷ سال پیش، آلمان دوباره وحدت خودش را بازیافته است. پس از جنگ دوم جهانی کشور آلمان به چهار بخش تجزیه شد و بعد دو بخش شرقی و غربی. این کشور بعد از گذشت ۵۷ سال، يعنى از سال ۱۹۴۹ که دو کشور آلمان شرقی و غربی تاسیس شده بودند،‌ دوباره با يكدیگر وحدت کردند.

جزايرى: خانم محسنی یکی از شنوندگان عزیزمان اين سوال را مطرح کرده که این وحدت چگونه اتفاق افتاد؟ یعنی مردم اعتراض كردند و يا اینکه از طرف دولتها بود که این توافق انجام گرفت؟

آبادى: از نظر اجتماعی باید گفت، این مردم بودند که این وحدت را می‌خواستند و مردم آلمانی شرقی در تظاهرات صلح‌آمیزی شركت كردند. حتا می‌گفتند اگر آلمان غربی بسوی ما نیاید، ما بسوی آلمان غربی می‌رویم و با فروپاشی سوسیالیسم و بخصوص اقمار شوروی و خود شوروی موضوع به این ترتیب شد که عده خیلی زیادی از کشور آلمانی شرقی به آلمان غربی مهاجرت کردند و چون طبق قانون اساسی آلمان غربی هر شهروند آلمانی، چه در شرق و چه در غرب آلمان باشد، جزو شهروندان آلمانی‌ست، اینها می‌توانستند به آلمان غربى بروند و در آنجا زندگی کنند و احتیاج به ويزا و چیز دیگری هم نداشتند. بهرحال کار آنقدر بالا گرفت که ابرقدرتها هم راضی شدند به اینکه آلمان وحدت خودش را پیدا بکند. باید گفت که ناتو و پیمان ورشو هم كه مربوط به بلوکهای شرق و غرب بودند، با اين امر موافق بودند و وقتی پیمان ورشو خودبخود لغو شد کار خیلی آسانتر انجام گرفت.

جزايرى: دو بخش برلین، یعنی برلین شرقی و غربی، که هر کدام بصورت شهری مستقل اداره می‌شدند بعد از اتحاد دو آلمان یکی شدند و برلین بزرگ را تشکیل دادند. دیواری که اين دو شهر را از هم جدا می‌کرد، دیوار معروف برلین، چه بر سرش آمد؟

آبادى: دیوار معروف برلین در اصل اینطور بود که در سال ۱۹۶۱، یعنی ۴۵ سال پیش، سران آلمانی شرقی برای اینکه می‌دیدند مهاجران خیلی زیادی هستند كه از اين كشور به آلمان غربی مهاجرت مى كنند و شهر برلين هم بخصوص خیلی درگیر اين نوع مهاجرت ها بود، دیواری را بين بخش غربى و شرقى شهر برلين كشيدند و وقتی حکومت سوسیالیستی آلمان شرقی فروپاشید، طبیعتا دیوار هم دیگر فرو ریخت و من یادم هست تظاهرات صلح‌آمیز خیلی عجیب و عظیمی انجام شد و تکه‌های این دیوار را یک عده‌ای با خودشان می‌بردند و بعدها هم آن را فروختند. چیزی که جالب هست، باید بگوییم که به این سادگی این وحدت انجام نشد، و راحت این برلین بزرگ هم دوباره ایجاد نشد. خوب الان این شهر بزرگ پایتخت آلمان شده و به این سادگی‌ها هم نیست که حتا وزارتخانه‌ها و اداراتی که در این شهر بن، که صدای ما را از آن می‌شنوید، به آن شهر منتقل بشود. سالهاست که دارند این کار را می‌کنند و خود وحدت آلمان هم سالهاست که در حال انجام است. یعنی الان درست است که از نظر سیاسی این کار انجام شده، ولی از نظر اقتصادی هنوز كارهاى زيادى باقى مانده است. از نظر اجتماعی هم باید گفت که هنوز خیلی‌ها خودشان را در آلمان شرقی انسان درجه دوم حس می‌کنند، برای اینکه حقوق کمترى می‌گیرند و از امكانات كمترى برخوردارند و خلاصه بسادگی این کار انجام پذیر نیست.

جزايرى: ولی اتحاد دو آلمان با کمک اهالی و مردم آلمان غربی هم صورت گرفت. به این صورت که تمام کارمندان، تمام کسانیکه در استخدام دولت آلمان غربی بودند، می‌باید بخشی از حقوقشان را برای همبستگی به بازسازی آلمان شرقی اختصاص می‌‌دادند.

آبادى: این فقط یکی از کمک‌هایی‌ست که بخش غربی آلمان به بخش شرقی می‌کند. بخش‌های دیگری هم هست، مثلا اینکه دولت کمک می‌کند که آنجا سرمایه‌گذاری بشود و شرايط خيلى بهترى را در اختيار متقاضيان قرار مى دهد. دولت هم کمک مالی می‌کند و هم کمک اداری می‌کند و کوشش می‌کند که مثلا آنجا راهسازی خیلی سریعتر پیش برود...

جزايرى: آقای آبادی خیلی ممنون که در برنامه‌ی ما شرکت کردید.

نكته مهم درباره امواج جديد پخش راديوى صداى آلمان:

از تاريخ ۲۹ اكتبر، برابر با هفتم آبان ماه و با شروع وقت زمستانى در آلمان، امواج پخش برنامه فارسى راديوى دويچه وله، صداى آلمان هم تغيير خواهد كرد. شما مى توانيد برنامه هاى ما را هر روز از ساعت ۲۱ تا ۲۳ به روى موج كوتاه رديف ۴۹ متر برابر با ۵۹۱۰ و ۵۹۲۵ كيلو هرتز بشنويد. در ضمن شنوندگانى كه امكان استفاده از ماهواره را دارند، مى توانند تكرار برنامه هاى شب قبل را صبح روز بعد، از ساعت هفت و سى دقيقه تا نه و سى دقيقه، روى ماهواره هاى آسيا سات سه، آتلانتيك برد سه و هات برد شش بشنوند. سپاسگزار مى شويم اگر ساعات و موج جديد پخش برنامه فارسى راديوى صداى آلمان را به اطلاع دوستان و علاقمندان ديگر نيز برسانيد.

در هفته‌ی قبل نامه‌ی آقای شهریاری بدستمان رسید که نوشته‌اند، ”بابت کتب بسیار جالبی که برایم فرستادید تشکر می‌کنم. دروس و فضای درسها با ظرافت خاصی طراحی شده و از تهیه‌کنندگان برنامه «آموزش زبان آلمانی» هم سپاسگزارم“. ما هم از ایشان سپاسگزاریم و امیدواریم که با کمک این کتابها بتوانند آموزش زبان آلمانی را به خوبی پیش ببرند. در ضمن فرم اشتراک مجله دویچلند شما را ما به دفتر مجله فرستادیم و امیدواریم آن را دریافت بکنید. از همه شنوندگانی که درخواست دریافت مجله را داشته‌اند، اگر تا ۳ ماه بعد از فرستادن فرم در خواست، اين مجله بدستشان نرسید، خواهشمندیم که به ما اطلاع بدهند تا ما بتوانیم مسئله را پیگیری بکنیم.

نامه‌ی آقای رضا قنبری هم بدست ما رسیده که در مسابقه رادیویی ما شرکت کرده‌اند و امیدواریم یکی از برندگان جوایز ما باشند.

آقای دهبان از لنگرود از ما سوال کرده‌اند که آیا مجله دویچلند به زبان آلمانی‌ست یا فارسی. ما در برنامه‌های قبلی هم گفته‌ایم،‌ این مجله به زبانهای آلمانی، انگلیسی، فرانسه و عربی چاپ می‌شود و متاسفانه به زبان فارسی موجود نیست.

نامه‌ی آقای شهریاری از شاهرود و همینطور آقای اردلانی از کرمانشاه بدست ما رسیده که هردو فرم اشتراک مجله را پر کرده‌اند که ما برایشان به آدرس مجله فرستاده‌ایم و امیدواریم که حداکثر تا ۳ماه دیگر مجله را دریافت بکنند.