انرژی زنانه در سطح رهبری • مصاحبه با ایزابل آلنده

این مصاحبه در آگوست ۲۰۰۶ توسط لونا بولیوار از دویچه وله با ایزابل آلنده انجام گرفت.

دویچه وله: شما اکنون مشهورترین نویسنده شیلی در سطح جهانی هستید. شما در لیما متولد شدید و در بولیوی زندگی کردید، ۱۳ سال در ونزوئلا بودید و از سال ۱۹۸۷ در ایالات متحده هستید، خود را یک شیلیایی احساس میکنید؟

ایزابل آلنده: من خود را یک شیلیایی احساس می‌کنم حتی اگر در آنجا متولد نشده باشم. پدر و مادر و خانواده‌ام شیلیایی هستند و سالهای کودکی من، سالهای مهمی که بر تمام زندگی اثر می‌گذارند در آنجا سپری شده است. من فکر می‌کنم که ریشه‌هایم در آنجا هستند. من به زبان آنجا می‌نویسم و بسیار به شیلی سفر می‌کنم. برای من خیلی آسان است که در باره شیلی بنویسم.

شما سالهایی را در شیلی تجربه کردید که از نظر اجتماعی آگاهی عظیمی وجود داشت و یک جریان قوی می‌خواست که وضعیت را تغییر دهد. آیا اکنون این‌ها از دست رفته است؟

نه از دست نرفته است. وضعیت سیاسی در امریکای لاتین قطعا تغییر یافته است. دیگر آن روحیه مبارزه جویانه دهه ۶۰ و ۷۰ و آن احساس انقلابی و ایده‌ال‌های سوسیالیستی وجود ندارد. ولی با وجود اینها از ۱۷-۱۶ سال ‌پیش یک دمکراسی چپ – میانه در شیلی بوجود آمده و من فکر می‌کنم هنوز خواست بهبود وضعیت بی‌چیزان، خواست عدالت و پیشرفت وجود دارد.

آیا فکر می‌کنید که مردم شیلی از شرایط سخت زندگی مردمی که در حاشیه شهر- در ”پوبلیاسیونه“ ها زندگی می‌کنند، اطلاع دارند؟

شیلی یک کشور کاتولیک است و کلیسای کاتولیک همواره بر ایجاد احساس مسئولیت اجتماعی در مردم تلاش کرده است. بدین ترتیب که هرکس به شکلی سهمی در کمک داشته باشد. بغیر از عامل مذهبی، در خانواده‌ها نیز این حس پرورش می‌یابد، وقتی وضعیت اظطراری در شیلی از هر نوعی بوجود می‌آید مردم سعی می‌کنند کمک مالی کنند حتی خانواده‌های فقیر.

جدیدا قشر کوچک بسیار ثروتمندی بوجود آمده که در خود زندگی می‌کند و به آنچه که خارچ از دایره او اتفاق می‌افتد کمترین علاقه‌ای ندارد، منافع خود را می‌بیند و به چیزهایی که در این رابطه خارج از کشور می‌گذرد بیشتر علاقه نشان می‌دهد. ولی اینها تعداد کمی هستند.

شما ۱۳ سال در ونزوئلا زندگی کردید، بخشم مهم از زندگی‌تان. ونزوئلای دهه ۷۰ و ۸۰ بهتر از ونزوئلای امروز بود یا بدتر؟

در سالهای اخیر من در ونزوئلا نبودم و بنابراین نمی‌توانم مقایسه کنم. در سالهای ۷۰ ونزوئلا ثروتمندترین کشور دنیا بود، همه چیز وارد می‌شد، همه چیز از خارج می‌آمد. این احساس را داشتی که دایما جشن است. نفت همه چیز را امکان پذیر می‌کرد. مردم زیادی از کشورهای دیگر برای زندگی به آنجا می‌آمدند. اصطلاحی رایج بود می‌گفتند می‌آیند که ”امریکا درست کنند.“ سرزمین بزرگ و ثروتمندی پر از شور زندگی.

در باره چاوز چه فکر می‌کنید؟

نمی‌توانم چیزی بگویم چون در آنجا زندگی نمی‌کنم. دوستان زیادی در ونزوئلا دارم، دوستانی از دایره چپ، حتی کسانی که تجربه سوسیالیستی شیلی را دیدند و در روزهای کودتا دستگیر شدند و اینها، این ونزوئلایی‌ها از چاوز حمایت نمی‌کنند و حتی او را رد می‌کنند. چاوز از حمایت مردم فقیر و محبوبیت بین آنان برخوردار است، مردمی که ”رسالت بولیواریایی“ به آنان بسیار کمک کرده است. طبقه متوسط و تحصیل‌کردگان احساس می‌کنند که چاوز آنها را نمایندگی نمی‌کند. کشور تقسیم شده و قطبی شده است. وضعیت دشواری است.

وضعیت بولیوی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

ایندوها به روی کارآمدن مورالس را جشن گرفتند. ایندوها بخش بزرگی از مردم بولیوی هستند که تا کنون در حکومت نمایندگی نمی‌شدند. برای اولین بار رئیس جمهوری انتخاب شده که این نمایندگی را دارد. بولیوی کشور سیاسی است که دارای آگاهی سیاسی و اجتماعی است و از نظر اتنیکی و سنت‌هایش با کشورهایی مانند شیلی تفاوت داد و با پرو قابل مقایسه است.

کتاب جدید شما به نام ”اینس قلب من“ تصویری است از زنانی که تاریخ می‌سازند ولی در سایه همراهان مرد خود قرار می‌گیرند. اکنون در شیلی زنی تاریخ را می‌سازد، میشل باشله. ایا به این که زنی در کشورتان در راس حکومت است، افتخار می‌کنید؟

من بسیار به آن افتخار می‌کنم که رئیس حکومت شیلی یک زن است و بسیار بیشتر به آن که این زن خانم میشل باشله است، زیرا که او یک شخصیت استثائی است. شایذ بیوگرافی او را خوانده‌اید و می‌دانید که او چه چیزهایی را از سر گذرانده است. زندگی او مصیبت‌بار و در عین حال با شکوه است. او موانع زیادی را پشت سر گذاشته است و البته گذشته شفافی دارد و اکنون دولتی را معرفی کرده که نه تنها چیزهای جدید دارد بلکه ۵۰ درصد مسئولین آن نیز زن هستند.

برای اولین بار یک انرژی زنانه در رهبری کشور پدیدار می‌شود. این یک چیز انقلابی و جالبی است ماننذ آنچه که آلنده سعی کرد پیش ببرد ولی به سبک دیگر و در زمان دیگری، زیرا که اکنون شیلی کشور دیگری است.

من فکر می‌کنم که باشله همانقدر هیجان ایجاد می‌کند که آلنده در آن زمان، زیرا هردو می‌خواهند چیزهایی را که صذها سال به شکل یکسانی پیش رفته بود، عوض کنند.

باشله به شکل بسیار زنانه‌ای حکومت می‌کند. او بر روی توافق تاکید دارد. او همه نظرات را می‌شنود و بعد تصمیم می‌گیرد و بدین ترتیب قدرت خود را نشان می‌دهد. او یک پدیده است و من فکر می‌کنم باید او را نظاره کنی که چگونه است.

مصاحبه گر: لونا بولیوار (ش)