گشت و گذاری در وبلاگستان: کاریکاتور یا اهانت؟

"کاریکاتوری که جذبم نکرد"

باردیگر چاپ یک کاریکاتور جنجال برانگیز شد. اما این بار واکنش‌ها بسیار متفاوت‌اند. برخی به چاپ این کاریکاتور اعتراض کرده‌اند و برخی دیگر جایی برای اعتراض نمی‌بینند. "از زندگی" معتقد است که "هزاران کاریکاتور دیگر چون این و از این موهن‌تر نه من را، نه مردم ما را تبدیل به آن چیزی که به تصویر درآمده نمی‌کند". او با "تعصب ملی" در این باره مخالف است و می‌نویسد: « این گونه تلاش‌های ساده‌لوحانه را، چنانچه با نیت کوچک‌کردن یک شخص یا گروهی از اشخاص یا حتی یک ملت باشد، من هرگز جدی نمی‌گیرم. این‌ها را به سادگی می‌توان نشانه‌ی ضعف طرف مقابل گرفت. نشانه‌ی ترس او و یا نیات سوء دیگری که براحتی قابل تشخیص است. در تعامل بزرگسالانه، ما انتظار داریم دو فرد بالغ بر اساس منطق گفت‌وگو کنند تا نتیجه‌ی قابل قبولی حاصل شود و راه‌گشایی شود.»

او با "واکنش‌های احساساتی" مخالف است: «قرار نیست فرد بالغی رفتار بچه‌ای را با رفتار مشابهی پاسخ دهد».

عوض دارد و گله ندارد!

"کمانگیر" این کاریکاتور را با برخی کاریکاتورهای روزنامه‌ی کیهان که به نظر او به آمریکایی‌ها، عرب‌ها و یهودیان، توهین کرده است، مقایسه کرده و می‌نویسد: « آیا فقط ما حق داریم فخش بدیم؟ سر داستان کارتون The Columbus Dispatch یک نگاهی کردم به کاریکاتورهای کیهان. فراموش نکنیم که کیهان روزنامه‌ایه که توسط نظام سیاسی ایران چاپ می‌شه و مدیرمسؤولش رو رهبر ایران انتخاب می کنه. روزنامه آمریکایی Dispatch از اون سو ملک شخصی یک خانواده است. پس اونچه Dispatch می‌گه حرف یک آمریکاییه در حالی که حرف کیهان حرف ما ایرانی هاست.»

"چند گانه" هم معتقد است: «چند ساله داریم می‌گیم مرگ بر؟ چند ساله داریم پرچم آتش می‌زنیم و از روی پرچمشون رد شدیم؟ مردن؟ نابود شدن؟ ما هم سوسک نمی شیم حتما ... ولی عوض دارد و گله ندارد.»

سوسک یا دایناسور؟

"نیک نوشت" حساسیتی به این کاریکاتور نشان نمی‌دهد و از زاویه‌ای کاملاً متفاوت به آن می‌نگرد: «تشبیه جالبیه. چندی قبل تو نت خوندم که سوسک‌ها از تمام موجودات روی زمین، برای بقا تواناتر هستند و تنها موجوداتی هستند که وقتی سلاح کشتار جمعی ویرانگری مثل بمب هسته ای، حیات انسانی، جانوری و نباتی یک منطقه رو تا حتی تا یک قرن عقیم می کنه تنها سوسک ها هستند که ریشه کن نشده، هم‌چنان به حیات ادامه می‌دند.فکر کنم این همه بلا ، مصیبت ، ... به هر نژاد و ملتی تحمیل شده بود، تا به حال به دایناسورها پیوسته بودند. باز ایرانیه که به هر لطایف احیلی هم‌چنان برقرار مانده.»

کاریکاتور یا اهانت؟

اما برخی از وبلاگ‌نویسان، سکوت در برابر این کاریکاتور را جایز نمی‌دانند. مانند "مزیدی" که در نوشته‌ای با عنوان "کاریکاتور یا اهانت" به انتشار این کاریکاتور اعتراض کرده است و حتی نامه‌ای اعتراض‌آمیز به تحریریه‌ی این روزنامه فرستاده است. "مزیدی" معتقد است که "گیرنده‌ی این پیام" در این جا یعنی "کاریکاتور"، " یک اجتماع" است. از نظر او مخاطب این کاریکاتور تمامی ساکنان ایران‌ هستند. "مزیدی" ادامه می‌دهد: «فرض كنيم (قصد اهانت) داشته يا نداشته؛ در هر صورت ما احساس مي‌كنيم و معتقديم كه او به ما اهانت كرده است».

او به دنبال "واکنشی متمدنانه" برای پاسخ‌گویی به این اهانت است. "مزیدی" معتقد است که "تصمیمی که از روی عصبانیت" گرفته شود، پشیمانی به بارمی‌آورد و تصمیمی که بر پایه‌ی "بصیرت" گرفته شده باشد را ترجیح می‌دهد و در پایان می‌پرسد« آیا یک جمع می‌تواند این گونه عمل کند؟»

کاریکاتور آزاردهنده

چاپ این کاریکاتور، "نیک‌آهنگ" را هم عصبانی کرده است:« الان از طریق بالاترین دیدم یکی از روزنامه‌های آمریکایی کارتونی چاپ کرده از مایک رامیرز، یکی از دست راستی‌ترین کارتونیست‌های آمریکایی و ایرانیان را با سوسک مقایسه کرده است ... همین الان برایش ایمیل زدم و گفتم که کارش در مقایسه یک ملت با سوسک‌های فاضلاب آزار دهنده است ... سعی می‌کنم با او تلفنی تماس بگیرم و نظرش را شخصا جویا شوم. گرچه عصبانی نشدن سخت است.»

و در پایان، نوشته‌‌ی "نگاه دیگر نگاه ما" را بخوانید که برای "خوابیدن این غائله" دست به سوی آسمان بلند کرده است: «خدایا، خداوندگارا، به ملت ما امکان این را داده‌ای که بیست و هشت سال پرچم آتش بزنند و "مرگ بر این" و "مرده‌ باد آن" بگویند و از روی پرچم ملی این و آن رژه بروند بدون این که کسی معترض‌شان گردد. شکر این نعمت را چگونه باید به‌جا آوریم؟ بارالها، کمک کن تا یک وقت خدای ناکرده کسی در ده‌کوره‌ای در جهان پرچم ایران را به آتش نکشد و در شعارهایش مرگ ملت ما را نخواهد که رگ گردن‌مان شدیدا بیرون خواهد زد، ممکن است دچار سکته ملیح شویم ... باریتعالی، نیاید آن روزی که یک مشت دانشجوی متوهم ازدیوار سفارت ایران در جائی از جهان بالا بروند و کارمندان سفارت را بیش از ۴۰۰ روز گروگان بگیرند و دوقورت‌ و نیم‌شان هم باقی باشد که اگر چنین شود ما برای کشیدن کاریکاتور کشورشان که سوسک‌ها دارند از آن بیرون می‌آیند ۲۸ ساعت هم صبر نمی‌کنیم چه برسد به ۲۸ سال.»

در وبلگ‌خوانی این هفته به وبلاگ‌های زیرین استناد کرده‌ایم:

از زندگی

http://www.ahmadnia.net/blog/

نگاه دیگر، نگاه ما

http://ourperspective.wordpress.com/

کمانگیر

http://persian.kamangir.net/?p=474

بیچاره ایران

http://www.yaghiha.blogfa.com/post-985.aspx

نیک نوشت

http://www.niknevesht.blogspot.com/

نیک آهنگ

http://nikahang.blogspot.com/2007/09/blog-post_4344.html

چند گانه

http://chandganeh.blogspot.com/

مزیدی

http://mhmazidi.wordpress.com/2007/09/08/soosk/