«اینترنتی‌ها اهل سوختن و ساختن نیستند»
۱۳۸۹ اسفند ۱۳, جمعه
یک مقام انتظامی در ایران آمار بالایی را از شکست ازدواج‌های مبتنی بر روابط اینترنتی ارایه داد. به گفته‌ی رییس پلیس امنیت اخلاقی نیروی انتظامی «از هر۱۰ ازدواج اينترنتی، هشت مورد منتهی به شکست میشود.»
به گزارش ایسنا، احمد روز بهانی که درجمع "مبلغان دفتر تبليغات اسلامی" سخن می‌گفت اضافه کرد که «بيش از نيمی از آشنايی‌‌های دختران و پسران در فضای مجازی به فساد اخلاقی و ارتباطات نامشروع منجر شده است.»
این آمار در حالی از سوی این مقام عالی‌رتبه ایرانی ارایه و از سوی خبرگزاری‌های داخلی نقل شد که هیچ منبعی برای استخراج چنین آماری اعلام نشده است. اگر بتوان در نظر گرفت برای ارایه آمار طلاق دادگاه‌های خانواده منبع بوده‌اند، سوال این‌جاست که آماری که درباره‌ی کیفیت روابط دختران و پسران ارایه شده، چطور استخراج شده است.
یک فعال اجتماعی در گفت‌وگو با دویچه‌وله تاکید می‌کند که « ارایه آمار باید متکی بر بهره‌وری از یک سیستم هوشمند و پایگاه نظام آماری باشد. صرفاَ بیان این‌که یک موضوعی اینقدر درصدش بوده، نمی‌توان قابل استناد باشد مگر این‌که منبع آمارگیری مشخص باشد.»
فریبا داوودی مهاجر، فعال ایرانی ساکن واشینگتن، با بیان این‌که «یافته‌های آماری در تصمیم‌گیری مدیران موثر و حتی استفاده از آن اجتناب‌ناپذیر است،» نتیجه می‌گیرد: «وقتی که آمار غلط یا مخدوش ارایه میشود، مسلماَ هدفی از آن وجود دارد.»
او می‌گوید: «می‌خواهند برنامه‌ریزی‌ای را بر اساس آمار غلط انجام دهند و نیازمند این هستند که خود را برای جامعه اثبات کنند.»
شکست در عرصه‌ی اطلاع‌رسانی
رئیس پلیس امنیت اخلاقی نیروی انتظامی ایران در ادامه‌ی اظهارات خود و پس از ارایه‌ی آمار بالای طلاق و "روابط نامشروع" بین زوج‌های اینترنتی به بجث جنگ نرم وارد شد. به گزارش ایسنا، روزبهانی گفت که « در جنگ تحميلي ميدان نبرد محدود بود اما در جنگ نرم حتی دورافتاده‌ترين روستاها نيز از گزند جنگ نرم در امان نيستند.»
او نتیجه گرفت: «اينترنت پديده‌ای است که چه بخواهيم چه نخواهيم ظرف سه سال آينده در همه خانه‌ها وارد میشود اما از آن‌جا که ما به فکر نبوديم و فرهنگ استفاده را ياد نگرفتيم و ياد نداديم، به دشمن اجازه داديم تا فرزندان‌مان را در خانه و در اتاق‌های‌شان مورد هجوم قرار دهند.»
فریبا داوودی مهاجر هدف از بیان چنین اظهاراتی از سوی این مقام انتظامی را «تلاش برای ورود هرچه بیش‌تر حاکمیت ایران به عرصه‌ی خصوصی مردم» می‌داند.
او می‌گوید: «حاکمیت ایران از طریق پیش‌کشیدن آمار طلاق، روابط نامشروع، جنگ نرم و هجوم دشمن به خانه‌ها در پی گسترش سلطه‌ی خود بر زندگی مردم و از آن طریق کنترل جریان اطلاع‌رسانی‌است.»
فریبا داوودی می‌گوید: «این قبیل اظهارنظرها به معنای استیصال مسئولان ایران از پاسخ‌گویی به مطالبات جوانان ماست. می‌روند در فضاهایی که سراسر اتهام و افتراست. مثل این‌که از روابط نامشروع جوانان و این‌که دارند به تباهی کشیده‌می‌شوند، حرف می‌زنند.»
این فعال ادامه می‌دهد: «اینترنت یک فضای باز است، در ساده‌ترین حالت می‌توان گفت خب آن‌ها هم بیایند هزاران سایت درست کنند و عقاید خودشان را ترویج کنند. ولی موضوع این است که تجربه نشان داده که جوانان به آن‌ها اقبال نشان نمی‌دهند و این‌جاست که به جای حل ریشه‌های مساله سعی در کنترل فضای اینترنت دارند.»
داوودی مهاجر می‌گوید: «باید از خود بپرسند این‌که در فضای آزاد اینترنت جوانان اقبال به آن‌ها نشان نمی‌دهند آیا به علت رفتار خشونت‌آمیز آن‌ها در طول این ۳۲ سال نبوده است؟ آیا به دلیل رفتار همراه با سلطه نبوده است؟ وگرنه چنین اظهارنظرهایی هیچ نتیجه‌ای برای‌شان نخواهد داشت.»
«شاید طلاق را ترجیح می‌دهند»
مساله روابط دختران و پسران در اینترنت و آمار ۸۰ درصدی طلاق در ازدواج‌های حاصل از این روابط موضوع گپ چند دقیقه‌ای ما شد با مهران، پسری ۲۶ ساله، که ساکن تهران است.
او که از کاربران فعال شبکه‌های اجتماعی اینترنتی نظیر فیس‌بوک می‌تواند محسوب شود، می‌گوید: «وقتی درباره‌ی این صحبت میشود که طلاق بین کسانی که در اینترنت با هم آشنا شده‌اند چه آماری دارد، چیزی که مهم است این است که مقایسه شود. یعنی مثلا شاید طلاق بین کسانی که در خیابان آشنا می‌شوند صد در صد باشد. یا اصلاَ آمار طلاق بین کسانی که از طریق خواستگاری آشنا شده‌اند چقدر است؟»
او ادامه می‌دهد: «ثانیاَ چه کسی می‌خواد مشخص کند لزوماَ طلاق پدیده‌ی بدی است. شاید افرادی هستند که مستقل می‌توانند زندگی کنند و تنهایی را به زندگی مشکل‌دار ترجیح می‌دهند.»
مهران می‌گوید: «شاید این قشری که در اینترنت هستند، از آن‌هایی نیستند که بسوزند و بسازند.»
«دروغ فقط در چت یک ساعته ممکن است»
با این‌همه هستند کسانی که نظر خلاف مهران دارند. فرزاد پسر ۲۳ ساله‌ای که او هم ساکن شهر تهران است می‌گوید با ازدواج اینترنتی موافق نیست و این ازدواج‌ها را دارای «زیربنای محکمی» نمی‌داند.
او البته می‌گوید که به اظهارات رئیس پلیس امنیت کاری ندارد بلکه: «به نظرم ازدواج‌هایی که افراد در اینترنت با هم آشنا می‌شوند، فرق دارد و اصلاَ چهارچوب خاص خودش را دارد که اگر طرف نتواند در ادامه در آن چهارچوب حرکت کند، زندگی شادی هم نخواهد داشت.»
اما نسترن، دختر جوان ۲۷ ساله‌ی تهرانی، خواهرش را به عنوان مثال می‌آورد و با نظر فرزاد مخالفت می‌کند: «آشنایی خواهرم با همسرش از طریق اینترنت نبود ولی به علت فاصله اینترنتی پیش رفت. بعد هم با هم ازدواج کردند و هنوز هم بعد از چند سال زندگی، جزو آن ۸۰ درصد نشده‌‌اند.»
او از تجربه‌ی خودش هم صحبت می‌کند: «من اولین دوست پسر زندگی‌ام را توی چت پیدا کردم. آن موقع‌ها چت تازه بین جوان‌های ایرانی مد شده بود. حدود ۹ ماه هم دوست بودیم. دلیل جداشدن‌مان هم این بود که من زیاد کادو می‌خریدم، ولی او نمی‌توانست بخرد، روز تولدم گذاشت من را و رفت. بچه‌گانه! بنابراین علت جدا شدن‌مان یک چیزی بود که فرق نمی‌کرد توی اینترنت آشنا شده باشیم یا مثلا در میهمانی.»
او می‌گوید: «اگر فکر می‌کنند کسانی که توی اینترنت آشنا می‌شوند اطلاعات غلط می‌دهند، باید گفت دروغ گفتن مال چت یکی دو ساعته است. برای ازدواج آدم‌ها از پشت کامپیوترهای‌شان بلند می‌شوند و با هم معاشرت می‌کنند. اگر دروغ‌گوهای خوبی باشند، بدون آشنایی در اینترنت هم می‌توانستند دروغ بگویند.»
نسترن هم مثل مهران آشنایی در اینترنت را معیار خوبی برای دسته‌بندی روابط و ازدواج‌های خوب یا بد نمی‌داند.
مریم میرزا
تحریریه: یلدا کیانی