امضای قرارداد خط لوله صلح، خدمت یا خیانت؟

رسانه‌های نزدیک به جنبش سبز به نقل از هادی نژادحسینیان نوشته‌اند که وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران، صرفا به خاطر این که در شرایط خاص فعلی ثابت کند توانسته قرارداد خط لوله صلح را به امضا برساند، حاضر شده به هند و پاکستان امتیاز بسیار بزرگی بدهد.

روزی ۲۵ تا ۵۵ میلیون دلار تخفیف

به گفته نژاد حسینیان، اگر روزانه ۶۰ میلیون مترمکعب گاز از طریق خط لوله صلح صادر شود، از جیب مردم ایران روزانه ۲۵ میلیون دلار به هند و پاکستان تخفیف داده خواهد شد و اگر حجم صدور گاز به ۱۵۰ میلیون متر مکعب در روز برسد، رقم این تخفیف به روزانه ۵۵ میلیون دلار بالغ می‌شود.

مقامات وزارت نفت جمهوری اسلامی قبلا اعلام کرده‌اند که در صورت ایجاد خط لوله صلح، در آغاز روزانه ۶۰ میلیون متر مکعب و در سال‌های بعدی روزانه ۱۵۰ میلیون متر مکعب گاز به آن پمپاژ خواهد شد.

نژاد حسینیان برآورد کرده است که ضررو زیان مردم ایران برای مدت قرارداد که ۲۵ سال است، در حالت اول ۲۲۵ میلیارد دلار و در حالت دوم ۴۹۵ میلیارد دلار خواهد بود.

هادی‌نژاد حسینیان، در دولت‌های مهدوی کنی و میرحسین موسوی وزیر راه و ترابری و در دولت‌های اول و دوم هاشمی رفسنجانی وزیر صنایع سنگین بود. وی بعدها در سمت معاون امور بین‌الملل وزارت نفت و نماینده جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل متحد کار کرد و پس از روی کارآمدن احمدی‌نژاد از آخرین سمت خود برکنار شد.

داستان دراز خط لوله صلح

نژاد حسینیان، در یک سال‌گذشته، بارها روش‌های نادرست وزارت نفت را در مورد طرح معروف به "خط لوله صلح" مورد انتقاد قرار داده است. وزارت نفت، هربار ادعاهای وی را تکذیب کرده، اما او عقب‌نشینی نکرده و اسرار تازه‌ای را برملا کرده است.

خط لوله ۲ هزار و ۴۰۰ کیلومتری صلح، قرار است گاز ایران را با عبور از پاکستان و هند به شرق آسیا برساند. دولت‌های رفسنجانی و خاتمی، برای عقد قرارداد این خط لوله با هند و پاکستان تلاش‌های زیادی کردند، اما مخالفت آمریکا مانع از این کار شد.

جورج دبلیو بوش، در آخرین سال ریاست‌جمهوری خود، حتی برای جلوگیری از همکاری هند با ایران، به دهلی سفر کرد و در همانجا پایان تحریم اتمی هند را اعلام کرد. در پی این سفر، ایالات متحده آمریکا حاضر شد همکاری اتمی خود را با هند گسترش دهد تا این کشور از طریق توسعه نیروگاه‌های اتمی، از منابع انرژی ایران بی‌نیاز شود.

مشکل دیگری که تاکنون مانع از تحقق طرح خط لوله گاز صلح شده، این است که بخشی از این خط لوله باید از مناطق بلوچ‌نشین پاکستان بگذرد که دولت مرکزی کنترل کاملی بر آن‌ها ندارد. به این ترتیب، تضمین امنیت خط لوله عملی نیست.

دولت‌احمدی‌نژاد، به ویژه پس از گسترش تحریم‌ها، تلاش‌های خود را برای امضای قرارداد این خط لوله تشدید کرد. مقامات و کارشناسان وزارت نفت، بارها به دهلی و اسلام آباد رفته و با همتایان خود در این دو کشور مذاکره کرده‌اند. مقامات وزرات نفت، در پی هرکدام از این دیدارها، خبر داده‌اند که طرح خط لوله صلح به زودی وارد مرحله اجرائی خواهد شد. اما این وعده‌ها تاکنون تحقق نیافته است.

یک دعوای بی‌پایان؟

هادی نژادحسینیان، به عنوان یکی از پرسابقه‌ترین وزیران دوران حیات جمهوری اسلامی و معاون امور بین‌المللی وزارت نفت در دوران خاتمی، خردادماه امسال وزارت نفت را متهم کرد که متن مقدماتی قرارداد خط لوله صلح را در ترکیه و متن نهائی آن را در سفارت فرانسه در اسلام آباد امضا کرده است.

نژاد حسینیان مدعی شد که هدف امضای قرارداد در سفارت فرانسه، آن است که قرارداد تابع قوانین فرانسه باشد. وی این اقدام را نوعی کاپیتولاسیون خواند. وزارت نفت، بلافاصله در بیانیه‌ای شدیداللحن، این اتهام را رد کرد و نوشت که قرارداد در دفتر "نوید قمر" وزیر انرژی پاکستان امضا شده است.

پس از تکذیب وزارت نفت، معاون پیشین امور بین‌المللی این وزارتخانه، بار دیگر با انتشار یک نامه سرگشاده، تاکید کرد که این خبر را همزمان خبرگزاری‌های مهر و فارس منتشر کرده‌اند. وی متن کامل خبرهای این دو‌خبرگزاری را دوباره برای آگاهی همگان منتشر کرد.

هادی نژادحسینیان، اکنون ضمن متهم کردن دولت احمدی‌نژاد به خیانت بزرگ، هشدار داده است که اگر مجلس قرارداد خط لوله صلح را تصویب کند، ضررو و زیان مردم ایران ظرف ۲۵ سال آینده از محل تخفیفی که به هند و پاکستان داده می‌شود، به حدود ۵۰۰ میلیارد دلار خواهد رسید.

مجلس در شرایطی از سوی نژادحسینیان به هوشیاری فراخوانده شده است که خود به‌خاطر قانون‌شکنی‌های احمدی‌نژاد، بیشترین تنش را با دولت دهم دارد.

جواد طالعی

تحریریه: بهمن مهرداد