Sida – politička bolest i oružje?

Sida je jedna od najvećih pošasti našeg vremena. Otkako se ova bolest pojavila, nauka o njoj je čvrsto u rukama takozvane ortodoksne medicine, Ujedinjenih nacija, Svetske zdravstvene organizacije i farmaceutskih koncerna. Na Međunarodnoj konferenciji o sidi koja je danas počela u Beču i trajaće do 23. jula, oficijelna nauka iznosi svoje tekovine. Ali, u Beču je tokom vikenda završen i dvodnevni Međunarodni kongres – njegovi učesnici su ne manje stručni autoriteti čije mišljenje nije po volji zvaničnoj dogmi; kongres je i imao naziv: „Sida između nauke i dogme“.

HIV ne postoji?

HIV ne postoji; on nikada nije izolovan metodama virologije. Ova tvrdnja čuvenog nemačkog naučnika Petera Disberga, izneta još osamdesetih godina, pokrenula je lavinu negativnih reakcija takozvane zvanične medicine. Slike virusa side koje možemo videti po publikacijama i na internetu samo su računarske simulacije.

Naučnica Julijane Zaher, koja takođe od samog početka intenzivno proučava fenomen side, kaže da je ono što zvanična medicina zove „virusom“ obično kombinacija proteina pogodna za dijagnozu opake bolesti na osnovu dubioznih testova „Eliza“ i „Vesternblot“. A njen kolega iz Kelna, koji je sidu imao priliku da leči u južnoj Africi, Volf Gajsler, tvrdi da je to „politička bolest“ i „trostepeno oružje: na prvom stepenu se kod ljudi u jednoj regiji izaziva opšte i reverzibilno slabljenje imunog sistema, to omogućava da se HIV – koji inače potiče od životinja kao virus konjske anemije – zapati kod ljudi, i da kod čoveka, u drugoj fazi, izazove – u početku bezazlenu, ali u načelu doživotnu – slabost imunog sistema prema novim i nepoznatim izazivačima“.

„Ne prenosi se seksualnim kontaktom“

To bi dalje značilo da se zahvaljujući važećoj dogmi o sidi ljudskim zdravljem može lakše manipulisati u skladu sa željama određenih interesnih grupa. Todor Jovanović, srpski naučnik koji je radio na najpoznatijim svetskim institutima, među kojima i „Robert Koh“ i „Luj Paster“, imao je svoju laboratoriju i u Durbanu. On je u južnoj Africi radio i na kontrolama polio-vakcine i tamo stekao neprijatno iskustvo: „Tamo se to širi putem vakcine, putem droge, putem ishrane, putem raznih drugih intervencija, preparata i lekova i to se onda normalno manifestuje kao sida“. Jovanović spada u naučnike koji se ne boje da otvoreno iznesu tvrdnju da se sida ne prenosi seksualnim kontaktom i koji su relativizovali „obračun zvanične medicine i politike sa nepoželjnim društvenim grupama kao što su homoseksualci, narkomani ili promiskuitetni ljudi“.

„Opstrukcija naučnog procesa“

Peter Disberg je na kongresu u Beču preneo da je činjenica da se veliki broj stanovnika područja južno od Sahare nije lečio konvencionalnim anti-retroviralnim terapijama „doprinela očuvanju nataliteta na tom području“. Julijane Zaher je istakla značaj netoksičnih terapija u lečenju side, i to na osnovu 25-godišnjeg iskustva sa takvim supstancama. Njima se služi i Todor Jovanović čiji je lek protiv side i kancera „Todoksin“ stekao svetsku slavu (Jedan od najpoznatijih pacijenata mu je bivši košarkaški as Medžik Džonson, ali i mnogi evropski i afrički državnici).

O ideji ovog kongresa mnogo govore već i naslov izlaganja nezavisnog istraživača Hezusa Garsije Blanke. „HIV/sida: dogmatska konstrukcija protiv života“, ili izlaganje kojim je kongres otvoren, prilog profesora Univerziteta u Virdžiniji Henrija Bauera: „Opstrukcija naučnog procesa i manjkavosti teorije o HIV i sidi“. Za konferenciju zvanične medicine, koja se takođe održava u Beču, naučnici i istraživači pomenutih pravaca su samo pristalice „teorije zavere“ – iako je reč o teoretičarima koji su pre pojave side i mimo nje višestruko nagrađivani i na konvencionalnim poljima, na kojima se, doduše, sukobljavaju mnogo manji interesi i obrće manje novca.

Autor: Saša Bojić

Odg. urednik: Nemanja Rujević