«من از خامنه‌ای، به خدای خامنه‌ای پناه می‌برم!»
۱۳۸۹ اردیبهشت ۱, چهارشنبه
این روزنامه نگارزندانی در چهارمین نامه خود انتقادات خود را متوجه شیوه زمامداری رهبر ایران نموده است. آقای نوری زاد در این نامه نیز همچون نامه های پیشین، آقای خامنه‌ای را «عزیز» و «گرامی» خوانده و نامه را با عبارت «فرزند شما: محمد نوری زاد. اوین بند۲۴۰- سلول۵۷» به پایان برده است.
نوری زاد در این نامه که سایت کلمه آن‌را منتشر کرده خطاب به آقای خامنه‌ای می‌نویسد: «این روزها، نزدیک به چهار ماه است که به خاطر نگارش نامه به حضرتعالی در زندانم. شصت وهشت روز از این مدت را در زندان انفرادی به سربرده‌ام. توسط بازجوهای خود مورد اهانت و ضرب و شتم قرار گرفته‌ام. درهمه ی این احوال، از جنابعالی به عنوان رهبری فهیم و آگاه اسم برده‌ام.»
وی با اشاره به اینکه در این مدت تنها یک‌بار با خانواده خود دیدار داشته تصریح می‌کند که در آن دیدار متوجه شده است که آقایان موسوی و خاتمی و کروبی با خانواده اش دیدار کرده‌اند. وی اضافه می کند که بسیار دوست می‌داشت که رهبر ایران به سراغ خانواده وی می‌رفت و به آنها دلداری می‌داد.
آقای نوری‌زاد می افزاید: «رهبر گرامی، چشم انتظاری خانواده‌ی من، برای تماشای جمال مبارک شما و رویت نماینده‌ی شما به جایی نرسید. لابد؛ در این گردونه، آدمها، تاریخ مصرف دارند. که اگر به سر رسیدند، مثل دستمال آلوده، باید به دور انداخته شوند.»
این روزنامه نگار زندانی در ادامه نامه خود و با اشاره به گرایش وی به رهبرایران، مدعی است که این گرایش به شخص خامنه‌ای نبوده و نیست. وی اضافه می کند: «ما، در جمال اندیشه های شما، افق های گمشد‌ه‌ی آرزوهای شریف مردم خویش و مردم جهان را می‌دیدیم. یادم هست این اواخر، وقتی تلاش کردم به دیدار شما بیایم و آقای حسین محمدی -از دفتر شما- ماهها مرا به امروز و فردا وعده می‌داد، در نامه‌ای به او نوشتم: من از خود خامنه‌ای، به خدای خامنه‌ای پناه می برم! و دیگر سراغی از شما نگرفتم. و شما نیز! چرا که دانستم شما از محاصره‌ی آدمهای جاهل، از تماشای افق آرزوهای مردم باز مانده‌اید.»
آقای نوری‌زاد در بخش دیگری از این نامه با انتقاد از شیوه زمامداری علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی می‌گوید: «شما، امروز رهبر کدام مردمید؟ من مردم فراوانی برای شما نمی‌بینم. رهبری، آن هم بر حداقل مردم، که غرورآفرین نیست. مبادا من و شما را ازدحام مردمی که به استقبال یک مسئول و یا خود جنابعالی می آیند، بفریبد. امروز شما بر کشوری رهبری می کنید که مردمش از دست رفته است. کشوری که در گردونه ی چه کنم‌های بسیاری گرفتار است. کشوری که اتحاد و یکپارچگی اش، به دست خود شما و اطرافیان شما، به حاشیه رفته است و نگرشی قلیل و تنگ به میدان آمده.»
این زندانی سیاسی در ادامه نامه سرگشاده خود با به اینکه حکومت ایران به روزهای پایانی فرصت آزمون خویش رسیده تاکید می کند: «ما و شما؛ مردم خویش را از دست داده‌ایم. اگر سکوت و آرامشی در آنان می‌بینید به ضرب زور و اسلحه است. اگر باور ندارید به یک آزمون خیالی تن در دهید. به دو کشور ایران و مثلاً سوئد یا کانادا یا حتی مالزی اعلام می‌کنیم که مردم این دو کشور، یک روز، فقط یک روز پلیس و بسیج و اسلحهای بر سر نخواهند داشت و آزادند که هرچه میخواهند انجام دهند. فقط طی یک روز. تصور می‌کنید در پایان این یک روز؛ کشور ما و شما چگونه خواهد بود؟ و کشورهای دیگرچطور؟ قصد من از این مقایسه، مجیزگویی از غرب یا سایر کشورها نیست. بلکه میخواهم به شکنندگی آرامش و سکوت دروغین جامعه‌ی خویش اشاره کنم.»
آقای نوری زاد در بخش پایانی نامه خود با انتقاد از مشاوران و اطرافیان «ناآگاه» رهبر ایران به وی هشدار می‌دهد، که اطلاعات و آمار نادرست در اختیار وی قرار می‌دهند: « دوستانی همچون آقای شریعتمداری کیهان، که اطمینان دارم آنگاه که همه از اطراف شما پراکنده شدند و شما و او در یک جزیره تنهایی تنها ماندید، او درجانبداری غلیظ از شما، به مخالفت با خود شما برخواهد خواست!»
محمد نوری زاد که چهار ماه اخیر را در زندان به سر برده به حکم دادگاه تجدیدنظرایران به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و تخریب چهره سی ساله نظام به یک سال حبس تعزیری، به اتهام توهین به رهبر ایران به دو سال حبس تعزیری، به اتهام توهین به رئیس قوه قضائیه به ۹۱ روز حبس تعزیری و به اتهام توهین به رئیس جمهور به ۹۱ روز حبس تعزیری، و به اتهام توهین به احمد علم الهدی امام جمعه مشهد به ۵۰ ضربه شلاق محکوم شده است.
ME/JF