فرش قرمز؛ از رابرت دنیرو تا نیکول کیدمن

علی امینی، یکی از خبرنگاران با تجربه در حوزه‌ی فیلم و سینماست و طی سال‌های فعالیت‌اش، در بسیاری از جشنواره‏های معتبر فیلم نظیر کن، ونیز یا برلیناله حضور داشته است. همین امر نیز این فرصت را برای وی به وجود آورده تا از نزدیک به تماشای درخشش ستاره‌های سینما و افراد سرشناس روی فرش قرمز بنشیند. به همین مناسبت در مورد فرش قرمز با او گفت‌وگو کرده‌ایم.

آیا این فرش قرمز از نزدیک همان زرق و برقی را که ما در تلویزیون می‏بینیم، دارد؟

علی امینی: حدوداً می‏توان گفت که همین زرق و برق را دارد. البته من شخصا هیچ‏وقت روی فرش قرمز نبوده‏ام و قدم نزده‏ام. از دور گاهی آن را تماشا کرده‏ام. اوایل با ذوق و شوق بیشتری، ولی وقتی تکرار می‏شود، جذابیت اولیه‌اش را از دست می‏دهد.

پس خیلی برای‏تان عادی شده است! فرش قرمز را چند روز پیش از مراسمی مانند اسکار یا برلیناله پهن می‏کنند؟

فرش قرمز در فستیوال‏ها در ساعت معینی پهن می‏شود و معمولا از طریق دفتر مطبوعاتی فستیوال اعلام می‏شود که هر روز در چه ساعتی فرش قرمز پهن می‏شود. در بعضی‏ از فستیوال‏ها، مانند فستیوال کن، ممکن است روزی چند بار فقط برای چند دقیقه و یا حداکثر نیم‏ساعت فرش پهن شود و دوباره جمع می‏شود. در فستیوال برلین هر روز از ساعت هفت شب فرش را جلوی مرکز فستیوال به مدت نیم ساعت پهن می‏کنند و دوباره آن را جمع می‏کنند.

پس به این شکل نیست که فرش تمام مدت فستیوال پهن باشد.

نه؛ چون در این صورت براقی و قرمزی‏ای که انتظارش را دارید، از بین می‏رود. هم نور روی آن می‏افتد و هم ممکن است افراد بیگانه بیایند و روی آن پا بگذارند. البته این شیطنت را هم خیلی‏ها می‏کنند.

فرش قرمز و حضور روی آن، تا چه اندازه در وجهه‏ی یک هنرپیشه یا کارگردان تاثیر دارد؟

طبیعتاً خیلی زیاد؛ بسیاری از هنرپیشه‏ها یا کارگردان‏ها ممکن است فقط به خاطر لحظه‏ی خاصی که روی فرش قرمز قدم می‏زنند، در یک فستیوال شرکت کنند. البته آدم‏های مختلف متفاوت‏اند. بیشتر هنرپیشه‏های جوان و ستاره‏ها هستند که فرش قرمز را دوست دارند و میزان جمعیتی هم که برای تماشای آن‏ها جمع می‏شود، فرق دارد. مثلا وقتی تام کروز یا نیکول کیدمن روی فرش قرمز قدم می‏زنند، خیلی متفاوت است با برخی هنرپیشه‏های ناشناس که وقتی به آن‏جا می‏آیند، دور و بر فرش قرمز کسی نیست و عکاس‏های زیادی هم نیستند که از آن‏ها عکس بگیرند.

پس رنگ و لعاب این فرش قرمز بستگی به این دارد که چه کسی روی آن راه می‏رود.

دقیقاً این‏طور است.

شما فرش قرمز جشنواره‏های زیادی مانند کن، ونیز و یا برلیناله را دیده‏اید؛ چه تفاوتی میان این فرش‏ها با هم دیگر وجود دارد؟ اساساً تفاوتی هست؟

تفاوت از نظر ساعت‏ پهن کردن فرش و مکان آن است. مثلا در برلین، فرش در جای خاصی پهن می‏شود. اما در فستیوال کن این فرش بسته به اینکه هنرپیشه‏ها کجا باشند، در دو سه جا پهن می‏شود؛ یک فرش قرمز در مرکز فستیوال در داخل شهر کن و فرش دیگری هم جلوی ورودی مثلا هتل کالتون یا جاهای مختلف دیگری پهن می‏شوند. چون برخی هنرپیشه‏ها خیلی "فیس و افاده‏ای" هستند و هر جایی نمی‏روند. این است که آن‏ها سراغ فرش نمی‏آیند، بلکه فرش پیش آن‏ها می‏رود.

منظورتان دقیقاً چیست؟

مثلا ستاره‏ای مانند رابرت دنیرو وقتی در هتل کالتون اقامت دارد، حاضر نیست به مرکز فستیوال که شلوغ است یا با آنجا فاصله دارد برود. در نتیجه فرش را جلوی هتل کالتون پهن می‏کنند. او روی آن قدم می‏زند و همین کافی است.

آیا هنرپیشه‏ها بین این جشنواره‏ها تفاوت قائل می‏شوند؟ مثلا ممکن است هنرپیشه‏ای فرش قرمز کن را بیشتر از برلیناله تحویل بگیرد؟

حتماً این‏طور است؛ هنرپیشه‏هایی که شکوه یا به اصطلاح "گلامور" بالاتری دارند، به هر فستیوالی نمی‏روند و ممکن است غیر از مراسم اسکار، در بیشتر از یکی دو فستیوال دیگر حضور پیدا نکنند و دعوت بعضی فستیوال‏های کمتر معروف مانند «کارلووی واری» را نپذیرند. حتی برای برلین هم پیش آمده که از هنرپیشه‏ای دعوت می‏کنند و او رد می‏کند. بعضی از هنرپیشه‏ها هم ممکن است فقط برای دو یا سه ساعت و حضور چند دقیقه‏ای روی فرش قرمز، به یک فستیوال بروند. مثلا وقتی اعلام می‏کنند جرج کلونی به فستیوال برلین آمده است، حتما به معنای آن نیست که او در تمام دوره‏ی فستیوال در آن‏جا حضور دارد. بلکه احتمالا دو سه ساعتی خواهد آمد که روی فرش قرمز قدمی بزند و عکسی از او بگیرند و برود.

بازار شایعات روی فرش قرمز چقدر داغ است؟

خیلی زیاد؛ مثلا وقتی دو هنرپیشه که در یک فیلم مشترک بازی نکرده‏اند، با هم روی فرش قرمز بیایند، به این معناست که این دو با هم هستند. آن‏ها به این شکل به مجلات و روزنامه‏های بولوار و پرفروش و عکاس‏های خبرنگار اطلاع می‏دهند که "ما با هم هستیم".

اتفاقاً به نکته‏ی خوبی اشاره کردید. چون یادم هست در جایی خوانده بودم که بعضی از هنرپیشه‏های معروف افرادی را دارند که هماهنگ‌کننده‏ی برنامه‏شان برای حضور روی فرش قرمز هستند. فرضاً تام کروز و نیکول کیدمن که از هم جدا شده‏اند، برنامه‏ی خود را طوری با هم هماهنگ می‏کنند که یکباره همدیگر را روی فرش قرمز ملاقات نکنند. یعنی با یک فاصله‏ی زمانی مشخص از هم، روی فرش قرمز ظاهر می‏شوند.

درست است؛ فرش قرمز نوعی زبان سمبلیک هم هست. یعنی زبان علائم راهنمایی است و این که کی با کی روی آن ظاهر می‏شود خیلی مهم است. خیلی وقت‏ها یکباره فرد ناشناسی آنجا ظاهر می‏شود و همه کنجکاو می‏شوند که بدانند او کیست و اینجا چکار می‏کند. بعداً معلوم می‏شود که دوست پسر یا دوست دختر تازه‏ی یک ستاره‏ی سینما است.

آدم‏های معروفی هم هستند که اصلا از این فرش قرمز خوش‏شان نیاید و با آن میانه‏ای نداشته باشند؟

بله خیلی زیاد؛ یادم هست چند سال پیش وودی آلن در فستیوال کن شرکت کرد، اما حاضر نشد روی فرش قرمز برود. همان‏طور که گفتم، فرش قرمز برای هنرپیشه‏های جوان خیلی جذابیت دارد، آنهم بار اول و دوم. اما به حدی از معروفیت و شهرت که می‏رسند، می‏توان گفت جذبه‏ی فرش قرمز از چشم‏شان می‏افتد.

بین فرش قرمز‏هایی که دیده‏اید، کدام‏یک از آن‏ها در این فستیوال‏ها برای شما بیش از همه جذاب بوده است؟ یعنی به نظرتان آمده که این فرش قرمز، واقعا قرمز است؟

خود فرش قرمز فرقی نمی‏کند و همه جا قرمز است. در بعضی جاها هم خیلی تنگ و کوچک است و یکباره جمعیت خیلی زیادی روی فرش قرمز می‏آیند و راه می‏روند؛ مانند فرش قرمزی که در فستیوال ونیز پهن می‏شود. اما ماجراهایی که می‏توانند اتفاق بیفتند، روی خود فرش قرمز نیست، بلکه اطراف فرش قرمز است؛ یعنی آدم‏هایی که سعی می‏کنند از روی نوارهای فرش قرمز رد شوند و وارد حیطه‌ی فرش قرمز شوند و به شکلی خود را به ستاره‏ی مورد علاقه‏شان برسانند. یا عکاس‏هایی که دست به کارهای عجیب و غریبی می‏زنند، مثلا روی فرش قرمز می‏خزند تا بتوانند از زاویه‏ی خاصی از هنرپیشه‏ای عکس بگیرند. این ماجراها مناظر خنده‏داری ایجاد می‏کند. بعضی از ستاره‏ها هم برای جذابیت و جلب توجه مثلا پابرهنه، با لباس‏های ناجور و یا بی‏لباس روی فرش قرمز می‏آیند. این ماجراها هم اتفاق می‏افتد.

زمان خاصی هم برای ماندن روی فرش قرمز وجود دارد؟ یعنی استاندارد معینی هست یا این که هر ستاره، هرچقدر دل‏اش خواست، می‏تواند روی فرش قرمز باقی بماند؟

معمولاً خود ستاره تعیین می‏کند. اگر ببیند استقبال از او بیشتر است یا مردم خیلی سوت می‏زنند و عکس می‏گیرند، مدت بیشتری می‏ماند. ولی تا به حال ندیده‏ام که ستاره‏ای بیشتر از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه‏ روی فرش قرمز باقی بماند.

آیا خودتان آرزویی برای فرش قرمز دارید؟

به هیچ‏وجه؛ من بیشتر دل‏ام می‏خواهد گوشه‏های فرش قرمز باشم. البته راستش را بخواهید، الان وقتی فرش قرمز را پهن می‏کنند، من معمولا در سالن سینما نشسته‏ام. سال‏هاست که فرش قرمز را ندیده‏ام.

پس قرمزی آن دیگر جذابیتی برایتان ندارد؟

فکر می‏کنم برای همه این‏طور است!

مصاحبه‌گر: سمیرا نیک‌آیین

تحریریه: بابک بهمنش