«مسئولان وزنه‌برداری راه قهرمانی را در دوپینگ می‌بینند»<br>گفت‌وگو با منوچهر برومند

آقای برومند، چرا وزنه‏برداری ایران به وضعیت امروز دچار شده است؟ چرا یک خبر رسوایی پس از دیگری؟ چرا افشای دوپینگ یک وزنه‏بردار ملی‏پوش ایرانی پس از دیگری؟ و چرا خبرهای عجیب و تعجب‏آور در مورد انتصاب مسئولین در کادر رهبری فدراسیون وزنه‏برداری ایران، این ورزش سنتی و دوست‏داشتنی ایرانیان را به زانو درآورده است؟

منوچهر برومند: شما از من می‏خواهید راجع به ورزشی که سال‏ها در آن زحمت کشیده‏ام و قهرمان آن بوده‏ام، صحبت کنم. می‏دانید که من عمرم را در این رشته گذرانده‏ام. ۱۲ سال عضو تیم ملی وزنه‏برداری ایران، هفت سال سرمربی تیم‏های ملی ایران و هم‏چنین اولین رییس فدراسیون وزنه‏برداری پس از پیروزی انقلاب بودم. عمر من در این رشته گذشته است. خواه‏ناخواه بعد از این همه سال، آدم تعصب دارد. بالاخره زحمت کشیده و کار کرده است.

آن‏چه که در دنیا معمول شد و به کشور ما هم کشیده شد، مساله‏ی دوپینگ است. متاسفانه این دارو و دوپینگ به وسیله‏ی یک مربی بلغاری به ورزش ما و رشته‏ی وزنه‏براری هم کشیده شد.

این مربی و خانم او که از تحصیل‏ کرده‏های بیوشیمی بود، بعد از کنار رفتن من، از سوی فدراسیون وزنه‏برداری ایران دعوت به کار شدند و به رشته‏ی‏ وزنه‏برداری آمدند که آن را بسازند. اما این آقای بلغاری و خانم‏اش، ورزش ما را متاسفانه گرفتار و آلوده کردند. این رشته‏ی ما به دارو و دوپینگ آلوده شد و مشکلاتی برای آن پیش آمد که باعث تاسف است.

انشاالله عزیزان، دوستان و آدم‏های باشرف و انسان بتوانند کاری کنند که این لکه‏ی ننگ را از این ورزش دور کنند.

آقای برومند، اگر به هر دو روی سکه نگاه کنیم، می‏بینیم که درست است که دارو و مواد دوپینگی را کسانی وارد وزنه‏برداری ایران کرده‏اند، اما از سوی دیگر خود وزنه‏بردارها و دیگر مسئولین فدراسیون وزنه‏برداری ایران نیز باید مقداری دوپینگ‏پذیر بوده باشند. وگرنه کار به این‏جاها نمی‏کشید. نظر شما چیست؟

بله، اشتباه این بوده که فدراسیون آن زمان نمی‏بایست بدون مطالعه و بدون اطلاع افرادی را بیاورد که نه تنها باعث افتخار مملکت نمی‏شوند، بلکه باعث ننگ می‏شوند. اما این اشتباهی بود که فدراسیون و مسئولین انجام دادند. این آقایان هم آمدند و وزنه‏برداری ما را مورد آزمایش‏ قرار دادند ومتاسفانه دوپینگ وسعت و گسترش پیدا کرد. الان هم تا ریشه‏کن نکنیم، تصفیه نکنیم و این کار را نابود نکنیم، به نتیجه‏ی مطلوب نخواهیم رسید.

شما چه راه حل کوتاه مدتی را برای از میان برداشتن این دردسر پیشنهاد می‏کنید؟

من سابقه‏ی ورزشی‏ام را گفتم و با فدراسیون هم در تماس هستم؛ متاسفانه بعضی از آقایانی که گاه گاه مسئولیت می‏گیرند و کار می‏کنند، به این نتیجه رسیده‏اند که ما بدون دوپینگ و دارو نمی‏توانیم به مقام قهرمانی برسیم. در این باره من با خود مسئولین برخورد کردم و متوجه شدم بعضی از دست‏اندرکاران و متخصصان این رشته و برخی از مسئولین آن به این نتیجه‏ی اشتباه رسیده‏اند که حتما باید دارو و دوپینگ باشد تا ما مقام قهرمان شویم.

مسئولین ورزشی ما باید کسانی را که چنین طرز فکر، روش و سابقه‏ی کاری را دارند، طرد کنند، مسئولیت را از آنان بگیرند و کار را به دست آدم‏های باوجدان و باشرف بسپارند؛ کسانی که انسان هستند و می‏خواهند سلامت ورزش را حفظ و خدمت کنند.

آقای برومند، هر عقل سلیمی می‏داند که در مسابقات بین‏المللی وزنه‏برداری همیشه تست دوپینگ انجام می‏گیرد. یعنی کسی که دوپینگی باشد، به قول معروف مچ‏اش گرفته می‏شود. چرا با این وجود، دوپینگ در وزنه‏برداری ایران در مسابقات بین‏المللی هم تا این حد رونق دارد؟

تا افرادی که اعتقادشان برای ورزش و قهرمانی، دوپینگ و دارو است طرد نشوند، این افتضاحات و آبروریزی خواهد بود. باید این ننگ را از ورزشی که اولین افتخارات را برای ورزش مملکت به ارمغان آورد و در قهرمانی و گرفتن مدال پیشتاز بوده است، پاک کرد. باید مسئولین اراده کنند، تصمیم بگیرند، تصفیه کنند و آدم‏های گرفتار و آلوده را از این ورزش دور کنند.

آیا این پند، نصیحت و گفته‏های شما در وضعیت امروز وزنه‏برداری ایران، در میان مسئولین ورزش ایران گوش شنوایی را پیدا کرده است؟

اگر گوش شنوا پیدا می‏کرد (با خنده)، ادامه‏ی دوپینگ طرد و نابود می‏شد. متاسفم!

اگر این حرف‏های منطقی، در جامعه‏ی ورزش ایران و در بین مقامات مسئول ورزش کشور گوش شنوایی را ندارند، پس ادامه‏ی فعالیت حرفه‏ای در ورزش ایران، فعالیت قهرمان‏گرایی در ورزش ایران دیگر چه معنایی دارد؟

چه باید بگویم؟! وقتی نگاه می‏کنیم و می‏بینیم که آلودگی دارو این ورزش و سابقه‏ی ورزشی ما را به راحتی نابود کرده و دارد نابود می‏کند و هنوز هم ادامه دارد، باعث تاسف است دیگر. من نمی‏دانم والله… به عنوان یک ورزشکار قدیمی و پیر چه‏کار کنم و چه بگویم.

وقتی آزمایشات دارد دوپینگ را نشان می‏دهد، اعلام می‏کنند و محروم می‏کنند، این دیگر نشانه‏ی انجام یک کار خلاف است. این خلاف را چه‏کار باید کرد؟ من نمی‏دانم. در این کار مانده‏ام.

دو رسوایی اخیر دوپینگ ایران، امید نائیج و سعید علی حسینی هستند؛ یکی از آن‏ها می‏گوید که آمپول دوپینگ را به زور به او تزریق کرده‏اند و دیگری هم می‏گوید که اصلا دوپینگ نکرده است. از سوی دیگر، فدراسیون جهانی وزنه‏برداری رسما اعلام می‏کند که تست دوپینگ این دو مثبت بوده است. کل مساله را چگونه ارزیابی می‏کنید؟

روز سه‏شنبه در یک میهمانی ناهار، با پیرمردان و پیش‏کسوتان ورزشی دور هم جمع بودیم. در یک روزنامه‏ی ورزشی خواندم که آقای علی حسینی − که پدرش عزیز حسینی از وزنه‏بردارهای زمان من بود و من افتخار استادی ایشان را داشتم − مصاحبه کرده، خود را پاک می‏داند و می‏گوید که آزمایش ادرار او را عوض کرده‏اند و مصرف این دارو به او مربوط نیست. حال باید چه کسی بررسی کند، چه کسی باید به این حقیقت برسد، خدا شاهد است که من مانده‏ام.

مساله‏ی دیگری که در جهان ورزش خیلی به ندرت دیده می‏شود، اتفاقی است که در کادر رهبری فدراسیون وزنه‏برداری ایران رخ داد. تنها دو روز پس از اخراج سرمربی تیم‏های ملی وزنه‏برداری ایران، حسین رضازاده، او به عنوان رییس جدید فدراسیون وزنه‏برداری ایران برگزیده می‏شود. شما به عنوان عضوی از خانواده‏ی وزنه‏بردارها کسی را دیده‏اید که از این مساله تعجب نکرده باشد؟

والله باید خندید عزیز دل من! (با خنده)

اتفافا تا پیش از ایشان، من عضو کمیته‏ی فنی فدراسیون بودم. کمیته‏ی فنی فدراسیون، کمیته‏ی تیم ملی مربیان را منحل می‏کند. یعنی ما در جلسه‏ای کمیته‏ی تیم ملی مربیان را منحل کردیم که در رأس آن‏، جناب آقای رضازاده بود. بعد از مدت کوتاهی، دیدیم که آقای افشارزاده ایشان را به جای خود، به عنوان سرپرست فدراسیون انتخاب می‏کند. این باعث تعجب است و نمی‏دانم چه باید بگویم.

من یادم نمی‏رود که اولین گروه ورزشکارانی که خدمت آقای خمینی رسیدیم، ما وزنه‏بردارها بودیم. دو ماه پس از آن که ایشان تشریف آوردند و هنوز در قم بودند، ما وزنه‏بردارها، مرحوم نامجو، همه‏ی پیش‏کسوتان قدیمی و قهرمانان روز به خدمت ایشان رسیدیم.

صحبت‏های آقای خمینی در این دیدار جالب بود و باعث تعجب ما شد. آقای خمینی گفتند: «من ورزشکار نیستم، ولی ورزشکارها را دوست دارم». بعد هم گفتند: «فرزندان من! سعی کنید قهرمان نباشید، پهلوان باشید».

وقتی پهلوان را تجزیه تحلیل کنید؛ یعنی سلامتی‏، درستی و انسان بودن مانند غلام‏رضا تختی که ۱۷ دی سالگردش بود. بعد از این همه سال وقتی با آقای مهدی‏زاده بر سر خاک مرحوم تختی رفتیم، برای خواندن فاتحه باید کلی آدم‏ها را کنار بزنم تا به سر خاک او برسم.

امروز ورزشکارانی هستند که تعداد مدال‏هایشان بسیار بیشتر از آقای تختی است، ولی چنین محبوبیتی که ایشان در میان مردم داشت و دارد را نمی‏بینیم.

همیشه گفته‏ام محبوبیت تختی به خاطر خصلت پهلوانی او است. اگر ما هم توانستیم در راستای پهلوانی و حقیقت و درستی باشیم، خدمت کرده‏ایم. وگرنه اگر بخواهیم با دنیایی که ممکن است در آن هزاران کلک و افتضاح باشد، راه بیفتیم، به این افتضاحی می‏کشد که امروز کشیده شده است.

مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان

تحریریه: داود خدابخش