«Ελπίζουμε να πεθάνουμε…»

Προηγουμένως και για πολλές εβδομάδες ακραίες παλαιστινιακές οργανώσεις εκτόξευαν ρουκέτες κατά του ισραηλινού εδάφους.

Ένα χρόνο μετά τον πόλεμο, ο πληθυσμός στη Γάζα εξακολουθεί να υποφέρει.

Κάποια ερείπια υποδηλώνουν ότι στη θέση τους υπήρχαν κάποτε κτήρια, γραφεία, σχολεία ή κατοικίες. Τα μπάζα όμως δεν απομακρύνονται. Χρησιμοποιούνται για την επισκευή κατοικιών καθώς δομικά υλικά δεν περισσεύουν στην αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας.

Στη Χακτούπα, στο βορειοανατολικό τμήμα της Γάζας, το τοπίο δεν παραπέμπει πλέον σε ανθρώπινη δραστηριότητα. Και όπως μας είπε ο Ουαλίντ αλ Σοράφα: «Πριν από ένα χρόνο, εδώ, υπήρχαν παντού λεμονιές και ελιές και στη βόρεια πλευρά υπήρχαν σπίτια. Όλα καταστράφηκαν. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα σπίτι. Ισοπεδώθηκαν τα πάντα».

«Ούτε οι δημοκρατίες αλλά ούτε και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις μας βοήθησαν»

Τα γερμανικά του Ουάλιντ αλ Σοράφα είναι πλέον φτωχά. Πριν από 13 χρόνια σπούδασε στο Βερολίνο Ηλεκτρολογία. Σήμερα είναι υπάλληλος της υπηρεσίας ηλεκτρισμού. Μας δείχνει ένα τριώροφο κτήριο με πλήρως κατεστραμμένη πρόσοψη. Στις 10 Ιανουαρίου του 2008 ισραηλινά άρματα μάχης έπληξαν το τριώροφο. Οι οικογένειες που έμεναν εκεί το εγκατέλειψαν καταφεύγοντας στην πόλη. Την ίδια τύχη είχαν χιλιάδες Παλαιστίνιοι. Η απόγνωση εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την περιοχή. Ο Νιντάλ έχασε στη διάρκεια της εισβολής ό,τι είχε και δεν είχε: σπίτι, χωράφια, ζώα, αυτοκίνητο. Η 15μελής οικογένεια του ζει με 370 ευρώ το μήνα. Ακόμη και το νερό το προμηθεύεται χιλιόμετρα μακριά. «Κανένας δεν μας σκέφτηκε. Ούτε οι δημοκρατίες αλλά ούτε και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις μας βοήθησαν. Είμαστε σε απόγνωση. Ελπίζουμε να πεθάνουμε. Είναι καλύτερο από τα να υποφέρουμε χειμώνα- καλοκαίρι. Η κατάστασή μας είναι άθλια», λέει ο Νιντάλ.

Δίπλα του ο Αμπντουλάχ, ο γείτονάς του, κουνάει με απελπισία το κεφάλι του. την ίδια τύχη έχει και η οικογένεια του Αμπντουλάχ. Γιατί δεν έχει προχωρήσει η ανοικοδόμηση, τον ρωτούμε. «Για όλα φταίει ο ισραηλινός αποκλεισμός. Όλες οι προσβάσεις είναι μπλοκαρισμένες. Οι Ισραηλινοί δεν επιτρέπουν την εισαγωγή οικοδομικών υλικών στη Γάζα», λέει ο 55χρονος.

Χιλιάδες Παλαιστίνιοι που έχασαν τα σπίτια τους ζουν σε συγγενείς, σε σκηνές ή και σε κοντέινερ. Οι ελπίδες ανασυγκρότησης της περιοχής είναι ελάχιστες.

«Ελπίζω ότι δεν θα κάνουν χρήση πυρηνικών όπλων»

Για τους Ισραηλινούς η επιχείρηση «συμπαγές μολύβι» ήταν επιτυχημένη. Οι παλαιστινιακές επιθέσεις με ρουκέτες μειώθηκαν κατά 90% μετά την εισβολή. Σπάνια πλέον φτάνουν οι ρουκέτες σε κατοικημένες ισραηλινές περιοχές. Για τους περισσότερους Ισραηλινούς, ο πόλεμος ήταν αναγκαίος, απόλυτα δικαιολογημένος και ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Οι Ισραηλινοί δεν φοβούνται τη Χαμάς. Αυτό που τους τρομάζει είναι το ενδεχόμενο επίθεσης με πυρηνικά όπλα από το Ιράν, λέει η Γιαέλ, καπνοπώλης στο Τελ Αβίβ. «Φυσικά, πεθαίνω από το φόβο μου όταν το σκέφτομαι. Ελπίζω όμως να μην φτάσουν εκεί τα πράγματα. Θέλω να πιστεύω ότι θα αργήσει ακόμη να γίνει αυτό», τονίζει η Γιαέλ.

Δίπλα της ο 60χρονος Έλι Μαγιάρ, ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με κορνίζες, ο οποίος περιγράφει το σενάριο του τρόμου. «Ελπίζω ότι δεν θα κάνουν χρήση πυρηνικών όπλων. Εάν έχουν λίγο μυαλό δεν θα το κάνουν, καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος του κόσμου. Θα είναι ένας πόλεμος, στον οποίο θα μετάσχουν πολλοί. Αυτό είναι το πρόβλημα. Οι Ιρανοί θα τον αρχίσουν και μετά θα μπουν η Χαμάς, η Χιζμπολάχ και η Συρία. Θα μετάσχουν όλοι σε αυτόν τον πόλεμο», λέει με τρόμο ο 60χρονος.

Sebastian Engelbrecht/ Clemens Verenkotte/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Ειρήνη Αναστασοπούλου