1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Θα επιβληθεί αυξημένη φορολογία στην εκκλησιαστική περιουσία;

12 Νοεμβρίου 2009

Εις άγραν πόρων η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να αυξήσει την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Θα τα καταφέρει; Γερμανική εφημερίδα αναφέρεται αναλυτικά στο θέμα.

https://p.dw.com/p/KUVs
Εικόνα: picture-alliance / dpa

«Εν ονόματι των φτωχών – στην Ελλάδα καλείται η Εκκλησία να πληρώσει υψηλότερη φορολογία», είναι ο τίτλος ανταπόκρισης του Γκερντ Χέλερ στη σημερινή Frankfurter Rundschau. Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην διένεξη μεταξύ εκκλησίας και κυβέρνησης για την αυξημένη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας:

«Κατά την αναζήτηση νέων πόρων για τα άδεια κρατικά ταμεία ο Έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, ανακάλυψε την Ορθόδοξη Εκκλησία: στόχος του η υψηλότερη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Η Εκκλησία είναι στην Ελλάδα, μετά το κράτος, ο ισχυρότερος κάτοχος γαιών και ακινήτων. Όμως οι ιερωμένοι αντιστέκονται. ‘Είναι άδικα’, λέει ο επίσκοπος Ιωαννίνων Θεόκλητος, για τα συγκεκριμένα σχέδια, τα οποία προβλέπουν ειδική φορολόγηση ύψους 3 τοις χιλίοις στην ακίνητη εκκλησιαστική περιουσία αξίας άνω των 600.000 ευρώ: Δηλαδή για ακίνητο αξίας ενός εκατομμυρίου πρέπει να καταβληθεί στην εφορία το ποσόν των 3000. Ο ειδικός αυτός φόρος συνιστά μόνον ένα μέρος από τις λεγόμενες εισφορές αλληλεγγύης, που υπολογίζεται ότι θα φέρουν στα ταμεία ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Με τα χρήματα αυτά η κυβέρνηση επιδιώκει να χρηματοδοτήσει επιδόματα απορίας για τις φτωχές οικογένειες.»

Θα τολμήσει όντως η κυβέρνηση να επιβάλει το 3 τοις χιλίοις;

Giorgos Papandreou Parteivorsitzender der griechischen PASOK
Υποσχέθηκε την αύξηση της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίαςΕικόνα: Panagiotis Kouparanis

«Το ότι με τα χρήματα αυτά θα χρηματοδοτηθούν επιδόματα απορίας δεν πείθει όμως του επισκόπους. Η Εκκλησία συνεισφέρει αρκετά με το φιλανθρωπικό της έργο, ανακοίνωσαν οι κληρικοί και κοινοποίησαν κατάσταση με πάνω από 200 παιδικούς σταθμούς, ορφανοτροφεία, φοιτητικές εστίες, νοσοκομεία, γηροκομεία και συσσίτια που χρηματοδοτεί η Εκκλησία. Και οι επίσκοποι δηλώνουν ‘εάν θέλει το κράτος, μπορεί να αναλάβει αυτό την συντήρηση όλων αυτών των ιδρυμάτων και να τα χρηματοδοτεί από την φορολογία’.

Οι ιερωμένοι βρίσκουν άδικο να φορολογείται με 3 τοις χιλίοις η εκκλησιαστική περιουσία, ενώ τα υπόλοιπα ΝΠΔΔ του ελληνικού κράτους να φορολογούνται με ένα τοις χιλίοις. Είναι αντισυνταγματικό, υποστηρίζουν.

Ενδέχεται όντως η νομική πλευρά του ζητήματος να είναι πολύπλοκη, είναι όμως αδιαμφισβήτητο ότι η φορολόγηση δεν επιβάλλεται σε φτωχούς: η Εκκλησία έχει στην ιδιοκτησία της γύρω στα 800 οικόπεδα και ακίνητα, εκ των οποίων γύρω στα 50 είναι μεγάλα κτιριακά οικοδομήματα στην Αθήνα, όπου στεγάζονται μαγαζιά και γραφεία. Ο πλούτος αυτός της ελληνικής Εκκλησίας έχει ιστορικούς λόγους. Κατά την τουρκοκρατία πολλοί γαιοκτήμονες δώριζαν στην Εκκλησία τις περιουσίες τους για να μην μείνουν στο έλεος του σουλτάνου.

Με την ίδρυση όμως του ελληνικού κράτους, η Εκκλησία έπρεπε να κάνει θυσίες. Από τα μέσα του 19ου αιώνα έπρεπε να παραχωρήσει στο κράτος ένα μεγάλο μέρος των γαιών της. Τώρα οι επίσκοποι φοβούνται ότι πρέπει να δώσουν ακόμη περισσότερα. Οι φόβοι αυτοί δεν είναι αστήρικτοι, δεδομένου ότι ο κ. Παπανδρέου στον προεκλογικό του αγώνα ανακοίνωσε πως στο μέλλον θα αυξήσει την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.»

Μόνο συμβολικό ή και ιστορικό βήμα;

Η παρουσία της Γερμανίδας καγκελαρίου στους γαλλικούς εορτασμούς για το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου σχολιάζεται σήμερα από πολλές ευρωπαϊκές εφημερίδες.

Nicolas Sarkozy Angela Merkel Elysee Palast Frankreich
Συμβολισμός ή ιστορική ευκαιρία;Εικόνα: AP

Η γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Χθες έκλεισε ένα κεφάλαιο της γαλλογερμανικής ιστορίας. Αλλά η ιστορία δεν σταματά εκεί, συνεχίζεται και μπορεί η Γαλλία, η Γερμανία και ολόκληρη η Ευρώπη να βρεθούν στο περιθώριό της.

Οι ΗΠΑ και η Κίνα προετοιμάζονται για να συνδιαμορφώσουν τον κόσμο τα επόμενα δέκα ή είκοσι χρόνια. Η ΕΕ είναι όμως μέχρι στιγμής αδύναμη για να επιβληθεί στη διεθνή σκακιέρα. Δεν αρκούν η ενιαία εσωτερική αγορά, το ευρώ και τα σύμβολα, χρειάζεται και η ενιαία εξωτερική πολιτική, η συγκεκριμενοποίηση των στόχων της ευρωπαϊκής πολιτικής ασφαλείας, αλλά και ένας κοινός ευρωπαϊκός στρατός. Η Γαλλία με τη Γερμανία μπορούν να κάνουν το πρώτο βήμα, έστω και αν στην αρχή τους ακολουθήσουν λίγοι από τους Ευρωπαίους εταίρους.»

Η γαλλική Le Monde: «Εάν οι δύο χώρες, που θεωρούνται το στήριγμα της ΕΕ, δεν αδράξουν στα χέρια τους το κοινό τους πεπρωμένο, τότε κινδυνεύει η Ευρώπη να βρεθεί στο περιθώριο της ιστορίας.

Η Γαλλία κάνει μέχρι τώρα σ’ αυτό τον ‘συνετό γάμο’ τις περισσότερες προτάσεις: οικονομική κυβέρνηση, γερμανογαλλικό υπουργικό συμβούλιο, κοινή ενεργειακή και βιομηχανική πολιτική.

Η Γερμανία δεν εντείνει τις προσπάθειές της, διότι εκτιμά πως βρήκε το σωστό οικονομικό σύστημα, ενώ η Γαλλία καθυστερεί ακόμη με τον εκσυγχρονισμό και λόγω του υψηλού χρέους της δεν φαίνεται τόσο αξιόπιστη.

Αυτή η αναιμική τροφοδότηση του γαλλογερμανικού άξονα ερμηνεύει και την βαθιά δυσθυμία που επικρατεί εδώ και 20 χρόνια στη γερμανική και τη γαλλική κοινωνία, οι οποίες αποξενώνονται όλο και περισσότερο.»

Και τέλος η ιταλική La Repubblica: «Η τελετή και ο συμβολισμός δεν σηματοδοτεί για το Παρίσι και το Βερολίνο μόνον ένα σημαντικό βήμα στην κοινή επεξεργασία των τραυμάτων του παρελθόντος, αλλά συνιστά μια καθοριστική στιγμή, μια ιστορική ευκαιρία για την μελλοντική πορεία του γαλλογερμανικού άξονα στην Ευρώπη.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ.Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος