مقابله‌ی دو رئیس جمهور در سازمان ملل

موازی با سخنرانی آقایان اوباما و احمدی‌نژاد، هیلاری کلینتون، وزیر امورخارجه‌ی آمریکا، نیز در همین روز و همین محل، طی نشستی با همتاهای اروپایی، روسی، و چینی خود تلاش می‌ورزد تا موضع مشترکی را برای مذاکرات اول اکتبر با ایران فورمول‌بندی کند. خانم کلینتون با استفاده از عبارت «تحریم‌های فلج‌کننده» (crippling sanctions) اشاره کرده است‌، چنانچه مذاکرات با شکست روبرو شود، ایران با خطر تحریم بنزین وارداتی و نفت صادراتی مواجه خواهد بود.

در میان ایرانیان مقیم آمریکا که برای اعتراض به حضور محمود احمدی‌نژاد در برابر سازمان ملل دست به تظاهرات زده‌اند، بر سر «تحریم‌های فلج‌کننده» اتفاق نظر وجود ندارد. برخی بر این عقیده‌اند که تنها فشار واقعی و مؤثر همین است، در حالی که دیگران این تحریم‌ها را بیشتر به ضرر مردم ایران می‌دانند تا حکومت اسلامی.

روی بعضی از پلاکاردهای اعتراض‌کنندگان روبروی سازمان ملل نوشته شده است: «ما تحریمات فلج‌کننده نمی‌خواهیم.» رهبران جنبش سـبز تا این تاریخ در قبال پذیرش یا نفی «تحریم‌های فلج‌کننده» سخنی بیان نکرده‌اند. اکبر گنجی، روشنفکر ناراضی و فعال حقوق بشـر، به اتفاق جمعی از همفکران خود، در اعلامیه‌ای این تحریم‌ها را مغایر با منافع ملت ایران دانسته و از دولت ایالات متحده خواسته است که به تحریم‌های فلج‌کننده دست نیازد.

بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، که یک روز پس از آقای احمدی‌نژاد در اجلاس مجمع عمومی سخنرانی می‌کند، در مصاحبه‌های خود در روز چهارشنبه (۲۲ سپتامبر) در پاسخ خبرنگاران، از سخن گفتن درباره‌ی حمله‌ی نظامی به ایران خودداری کرد. او تنها اشاره نمود که اسراییل نیز مانند ایالات متحده، همه‌ی گزینه‌ها برای تصمیم نهایی در قبال ایران را برای خود محفوظ خواهد داشت. آقای نتانیاهو به خبرنگاران گفت، الآن مساعدترین وقت برای فشار به دولت ایران است، زیرا برخلاف تصور رایج، حکومت ایران به دلیل فشار معترضان داخلی‌اش، بیش از همیشه ضعیف شده است.