فعالیت‌های ورزشی اقلیت‌های دینی در ایران · مصاحبه با سرژیک تیموریان
۱۳۸۷ دی ۲۷, جمعه
سرژیک تیموریان، برادر بزرگتر آندرانیک و بازیکن پیشین تیم های استقلال تهران و ماینتس آلمان در گفت‌وگو با بخش فارسی دویچه وله به بررسی وضعیت ورزش ارآمنه در ایران پرداخته است.
دویچه‌وله: آقای تیموریان وضعیت ورزش اقلیت‌های مذهبی در ایران و ازجمله باشگاه «آرارات» که مرکز ورزش ارامنه است در حال حاضر چه طور است؟
تیموریان: باید بگویم که باشگاه آرارات قدمت پنجاه ساله دارد و بازیکنان بزرگی را به فوتبال این مملکت ارائه کرده است. بازیکنان بزرگی مثل ادموند بزیک، ادموند اختر، فرد ملکیان، خودم، (آندرانیک) برادرکوچکترم. ما در این باشگاه بزرگ شدیم و از این باشگاه به جای بالاتر رسیدیم. همان طور که خودتان می‌دانید جزو نادر باشگاههایی هست که فقط از اقلیت‌های مذهبی استفاده می‌کند و توان استفاده از اقلیت‌های دیگر را ندارد. با وجود این که الان کوچی در بین ارامنه‌ی ایران هست که به آمریکا سفر می‌کنند، کمبود بازیکن وجود دارد که این باشگاه امسال در لیگ دو نتوانست و قادر به انجام مسابقات نبود و ازاین مسابقات در عرض یکسال بیرون می‌نشیند. و از مدیریت باشگاه باید بگویم که مدیریت خیلی خوبی دارد، ولی متاسفانه کارها درست انجام نمی‌شود و پولها درست تقسیم نمی‌شود و این است که نمی‌توانند درست بازیکنان را تغذیه کنند تا بتوانند تیم خیلی خوبی داشته باشند.
دویچه‌وله: ساختار باشگاه آرارات ایران به چه صورت است؟ آیا خصوصی‌ست، آیا سهامی‌ست و یا دولتی‌ست؟ در این زمینه لطفا توضیحاتی بدهید.
تیموریان: باید بگویم که این باشگاه کاملا خصوصی اداره می‌شود و ساختارش هم خب، شما می‌دانید وقتی خصوصی انجام می‌شود، بندرت برای باشگاه آرارات پولسازی می‌کنند. این است که تبلیغات کمتری می‌شود و بچه‌ها را نمی‌توانند از لحاظ مالی ساپورت کنند که بچه‌ها بتوانند دراین باشگاه باقی بمانند و به باشگاههای دیگر نروند تا بتوانند یک تیم قوی داشته باشند. متاسفانه امسال هم با همین مشکل روبه‌رو بودیم که نتوانستیم در لیگ دو بازیهایمان را دنبال کنیم و از لیگ کنار گذاشته شدیم به صورت موقت.
دویچه‌وله: اصل سوال هم همین‌جاست. با توجه به این که باشگاه آرارات از امکانات خوبی برخوردار است، استادیوم مستقل و خصوصی خودش را دارد و در یک منطقه‌ی خوب تهران هم مستقر است، چرا با وجود تمام این امکانات، وضعیت مالی آرارات آن طور که باید و شاید نیست؟
تیموریان: شما اطلاع دارید که باشگاه آرارات یک باشگاه کامل است، از لحاظ داشتن زمین، سونا، زمین‌های مختلف، سالن‌های بدنسازی، مربی‌های خوبی که در گذشته بودند. ولی از لحاظ مالی خوب تغذیه نمی‌شدند و این باعث شده که بچه‌ها از این تیم بروند به تیم‌های دیگر تا بتوانند راه پیشرفت زندگی‌شان را پیدا کنند.
دویچه‌وله: وضعیت کلی اقلیت‌های مذهبی در حال حاضر در ورزش ملی ایران چه طور است؟
تیموریان: ما بازیکن‌های خوبی در رده‌های ورزشی دیگر داریم، در شنا، در بسکتبال و در والیبال داریم. ورزشهای دیگرمان به صورت مداوم در لیگ‌ها دارند به کار خودشان ادامه می‌دهند. ولی آرارات چون هم از لحاظ مالی و هم از لحاظ کمبود بازیکن در رشته‌ی فوتبال رنج می‌برد که امسال نتوانست در لیگ ادامه بدهد. ولی در رشته‌های دیگر مثل شنا، والیبال، بسکتبال در لیگ‌ها به‌عنوان یکی از قدرتهای این ورزشها اسم می‌برند.
دویچه‌وله: اما پرسش من روی یک زاویه دیگر بود. به این منظور که آیا محدودیت‌هایی
وجود دارد برای اقلیت‌های مذهبی در ایران که مانع فعالیت راحت‌تر برای آنها می‌شود؟
تیموریان: صددرصد، صددرصد. چون ما از کمبود نفرات رنج می‌بریم و این است که برای استفاده از اقلیت‌های دیگر ما دچار مشکل هستیم.
دویچه‌وله: مجددا برگردیم به باشگاه آرارات. آیا شرایط عضویت در این باشگاه ارمنی‌بودن است یا این که همه می‌توانند عضو این باشگاه بشوند؟
تیموریان: نخیر، فقط باید اقلیت مذهبی باشد. ولی از بازیکنان خارجی مثلا از برزیل و ارمنستان و آمریکای جنوبی هم در سالهای گذشته سود برده است. ولی چون اینها هم برای باشگاه از لحاظ مالی بازهم دچار مشکلاتی می‌شدند از این نفرات هم دیگر نمی‌توانند استفاده کنند. چون باشگاه آرارات ازلحاظ مالی درست تغذیه نمی‌شود
دویچه‌وله: برای این مشکل چه راه‌حلی را می‌شود حالا پیشنهاد کرد؟
تیموریان: مردم زیادی هستند که هنوز دلشان می‌سوزد، هنوز در ایران هستند و می‌توانند به این باشگاه کمک کنند. ولی نفراتی هم هستند که نمی‌خواهند این کار صورت بگیرد و می‌خواهند همیشه خودشان در راس کار باشند. ولی متاسفانه این مشکلات پیش می‌آید.
دویچه‌وله: شما خودتان سابقه‌ی حضور در تیم‌های ملی ایران را دارید، در تیم‌های ملی ارتش و جوانان ایران. برادرتان هم آندرانیک تیموریان در تیم فول‌هام انگلیس (سوپاپ) توپ است و چندین سال هم هست که بازیکن فیکس خط میانی تیم ملی فوتبال ایران است. به‌عنوان یک اقلیت مذهبی چه احساسی دارید وقتی برای تیم ملی ایران بازی می‌کنید؟
تیموریان: اولا خیلی خوشحالم که برادرم توانست راه ترقی را بخوبی پیش برود و ادامه‌ی راه من را برود. چون ما یک خانواده‌ی فوتبالی هستیم و از این موضوع خیلی خوشحال هستیم که یکبار دیگر بعد از سالیان سال یک ارامنه را، برادرم، در تیم ملی و در جام جهانی دیدیم که با تلاش خودش و لیاقت خودش توانست به عنوان بهترین بازیکن در جام جهانی برای ایران باشد.
دویچه‌وله: از وضعیت برادرتان آندو در باشگاه فول‌هام انگلیس چه اخباری دارید؟
تیموریان: من مشاور آندو هستم و از تجربیات من هم استفاده می‌کند. آندو خیلی تلاش می‌کند که بتواند در لیگ انگلستان جزو یکی از بازیکنان فیکس این تیم باشد که الان در حال حاضر در تیم فول‌هام است که در ماه گذشته در یک بازی دوستانه ازناحیه زانو آسیب دید که خوشبختانه فقط کوبیدگی رباط بود که در شش هفته‌ی گذشته خوشبختانه برطرف شد و الان امیدواریم که ایشان را هرچه زودتر در میادین ببینیم و به استحقاق آنچه دارد زودتر برسد. شما اگر بازیهای آندو اینها را هم دنبال کنید در تیم فول‌هام در لیگ انگلستان، می‌بینید که آندو یکی از بهترین بازیکن‌های ایران در جام جهانی بود. ولی هم‌پستی‌هایش در انگلستان و تیم فول‌هام دنی مورفی از بهترین‌های تیم فول‌هام هستند و برگزیده‌های تیم ملی که در تیم ملی هم دارند فیکس کار می‌کنند. کار آندو در مبارزه با اینها خیلی سخت است. ولی آندو سخت‌کوش است و همان طور که با او صحبت کردم، گفت به امید خدا با تمرین‌های اختصاصی که می‌کنم امیدوارم در کنار این بازیکنان بزرگ روزی به میدان بروم.
دویچه‌وله: خودتان هم میان سالهای ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در دو فصل لیگ بوندس لیگای دو آلمان برای تیم اف اس فا ماینز به میدان رفتید. این حضورتان در فوتبال بوندس لیگای آلمان شخصیت فوتبالی‌تان را تا چه مقدار تحت تاثیر قرار داد؟
تیموریان: آمدن به آلمان برای من خیلی خوب بود. من در ماههای خیلی کمی در یکی دوماه خیلی نزدیک توانستم خودم را به تیم برسانم و حتا جای بازیکن‌های فیکس این تیم را هم بگیرم. ولی متاسفانه همان طور که می‌دانید دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه‌ی کمر شدم که عمل کردم و به محض این که خوب شدم، در هفت هشت ماه آینده‌اش، در بازیهای جام حذفی مقابل بایرمونیخ، هامبورگ، هرتابرلین به میدان رفتم. ولی متاسفانه آسیب‌دیدگی‌ام طوری بود که دیگر نتوانستم در فوتبال آلمان باقی بمانم و به ایران برگشتم.