«Σε κάθε Έλληνα κρύβεται ένας μικρός αναρχικός»
12 Δεκεμβρίου 2008
«Η κατάσταση παραμένει τεταμένη», «Οι αντάρτες καίνε ξανά», «Οι νεαροί διαδηλωτές διαχωρίζουν τη θέση τους από τους ταραξίες», «Σε κάθε Έλληνα κρύβεται ένας μικρός αναρχικός». Αυτοί είναι ορισμένοι από τους σημερινούς τίτλους του γερμανικού τύπου για την Ελλάδα.
«Η Αθήνα βιώνει εδώ και μέρες αυτό που λέμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης» σημειώνει σε σχόλιό της η Frankfurter Rundschau:
«Σε αντίθεση με τη Γαλλία οι οδομαχίες δεν κυριαρχούν στη περιφέρεια, αλλά στο κέντρο της πόλης. Στην Αθήνα το κέντρο λύνει και δένει και αγνοεί πλήρως την περιφέρεια.»
«Πρόκειται για τη δύναμη των μύθων. Με μύθους και φαντασιώσεις χαλυβδώνεται η συνείδηση από την πολιτισμική κληρονομιά του παρελθόντος, ακόμη και τότε, την εποχή που η Ευρώπη έβλεπε με συμπάθεια την Ελλάδα, πριν από τριάντα χρόνια, αμέσως μετά την πτώση της χούντας. ΄
Ήταν η εποχή των πολιτικών μύθων και στην Ελλάδα τόσο οι σοσιαλιστές, όσο και οι συντηρητικοί διέθετε μια ασυνήθιστα ριζοσπαστική ρητορική που επέτρεπε τη βία ή την αποδεχόταν.»
«Η απόρριψη της κρατικής εξουσίας σφραγίζει την Ελλάδα πιο έντονα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες»
«Σε κάθε Έλληνα κρύβεται ένας μικρός αναρχικός» είναι ο τίτλος συνέντευξης του Χάιντς-Γιούργκεν Αξτ, πολιτολόγου από το Πανεπιστήμιο του Ντούισμπουργκ στην εφημερίδα Die Welt.
Στο ερώτημα από που προέρχεται όλη αυτή η δυσαρέσκεια ο Γερμανός πολιτολόγος απάντησε ότι «ο σκληρός πυρήνας των διαδηλωτών είναι ‘επαγγελματίες δήθεν επαναστάτες’ από τον αναρχικό χώρο, που υπάρχει στην Ελλάδα εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Πρόκειται για μια όψιμη εξέλιξη του ελληνικού, φοιτητικού κινήματος.
Ό,τι συνέβη στην Ευρώπη στο τέλος της δεκαετίας του ’60 βρήκε μετά στην Ελλάδα επιγόνους.
Και δεύτερον ασφαλώς διαμαρτύρονται οι νέοι, αλλά δεν πρέπει να τους εξομοιώνουμε με τους ταραξίες.»
Μήπως τα αστυνομικά όργανα δεν είναι ακόμη τόσο εξοικειωμένα με τη δημοκρατία; Ρώτησε η εφημερίδα και ο κος Άξτ είπε: «Δεν θα ισχυριζόμουνα κάτι τέτοιο. Αλλά σε κάθε Έλληνα κρύβεται ένας μικρός αναρχικός. Η απόρριψη της κρατικής εξουσίας, των αυθεντιών σφραγίζει μάλλον πιο έντονα την Ελλάδα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.»
Παραπέρα ο Γερμανός καθηγητής ανέφερε ότι «οι αναρχικές ομάδες φοιτητών απολαμβάνουν κάποιας συμπάθειας.
Ακόμη και γιατί η κοινωνία των πολιτών από το 1967 μέχρι το 1974 στη δικτατορία ήταν ιδιαίτερα φρόνιμη. Η διαμαρτυρία κατά της χούντας οργανώθηκε στο εξωτερικό, ενώ στο εσωτερικό οι φοιτητές ήταν σχεδόν οι μοναδικοί που εξεγέρθηκαν.
Γι’ αυτό απολαμβάνουν μέχρι σήμερα τη σιωπηρή συμπάθεια όλων. Αυτό διαφοροποιεί την Ελλάδα από τις άλλες χώρες.»
«Μια τρίτη ήττα θα ακύρωνε το στόχο του να ακολουθήσει τα ίχνη του πατέρα και του παππού του»
Ο κος Άξτ εξέφρασε επίσης την άποψη ότι «δεν αναμένει να αντιδράσει γρήγορα ο Καραμανλής. Εκείνος καθορίζει την ημερομηνία των εκλογών και επομένως προσπαθεί να επιλέξει μια βολική γι’ αυτόν ημερομηνία. Αυτή την περίοδο η προκήρυξη εκλογών θα ήταν ιδιαίτερα δυσμενής.»
Τέλος ο Γερμανός πολιτολόγος κατέληξε: «για την ελληνική κυβέρνηση αρχίζει μια δύσκολη περίοδος, διότι η καταστροφή των καταστημάτων στους βασικούς εμπορικούς δρόμους λίγο πριν από τα Χριστούγεννα δεν θα βγει σε καλό.
Η δημόσια ανοχή θα μετατραπεί πολύ σύντομα σε απόρριψη.»
Εκτενές πορτρέτο του Γιώργου Παπανδρέου παρουσιάζει τέλος η Frankfurter Allgemeine Zeitung.
Μετά από διεξοδική αναφορά στα βιογραφικά καταλήγει: «το γεγονός δε ότι τώρα ο μεγάλος του αντίπαλος Κώστας Καραμανλής βρίσκεται σε δύσκολη θέση και το ΠΑΣΟΚ είναι πάλι πρώτο στις δημοσκοπήσεις υπάρχει ελπίδα στις επόμενες εκλογές να αναλάβει την εξουσία.
Ο Παπανδρέου έχει ανάγκη μια νίκη, εφ’ ‘όσον αμφισβητείται ως αρχηγός του κόμματος, επειδή έχασε δύο συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.
Μια τρίτη ήττα θα ακύρωνε το στόχο του να ακολουθήσει τα ίχνη του πατέρα του και του παππού του.»