لذت رانندگی در "آسمان"

خوانندگان سایت اینترنتی مجله آلمانی زبان "اشترن"، در روزهای گذشته روی صفحه اصلی این سایت شاهد مجموعه‌ای عکس با نام "راکت اسلامی، دیدار اتومبیل فرمول یک با جت جنگنده" بودند. نکته قابل توجه در این مجموعه که در واقع ۹ طرح از یک خودروی مفهومی را شامل می‌شد، نام طراح ایرانی آن "سیامک روحی دهکردی" بود.

این جوان سی و سه ساله ایرانی که فارغ‌التحصیل رشته مهندسی مکانیک‌، شاخه طراحی جامدات است، طرح خودرویی تک سرنشین با آرم شرکت "فراری" را ارائه کرده بود که ترکیبی است از خودروهای فرمول یک و جنگنده‌های هوایی.

به همین بهانه با او که در حال حاضر در شرکت خودرو سازی "زامیاد" (گروه سایپا) کار می‌کند، به گفت‌وگو نشستیم. اگر برای دیدن این خودرو کنجکاو هستید، بر روی "گالری عکس" در پایین صفحه کلیلک کنید.

دویچه‌وله: در سایت اینترنتی نشریه‌ی معروف آلمانی «اشترن» طرح‌هایی از شما منتشر شده است تحت عنوان «دیدار اتومبیل فرمول یک با جت جنگنده». شما اتومبیلی تک‌سرنشین طراحی کرده‌اید که آرم شرکت معروف «فراری» روی آن دیده می‌شود. علاقه‌ی خاصی به اتومبیل‌های فراری دارید، یا این که شکل و شمایل اتومبیل‌های این شرکت بیشتر به ایده‌ی شما نزدیک بود؟

روحی دهکردی: خب باید بگویم که فراری در مسابقات فرمول یک خیلی مطرح است. از آن گذشته، شرکت فراری در دنیا بسیار تاثیرگذار بوده، در دنیای خودرو و خصوصا در مسابقات. من خودم خیلی سبک کارهای اتومبیل‌های فراری را خیلی دوست داشتم و سعی کردم که ایده‌ی من نزدیک باشد به کارهای فراری. یعنی از خط و خطوط کارهای خودروهای شرکت فراری استفاده کردم.

چطور شد که اصلا به فکر ارائه‌ی طرح چنین اتومبیلی ‌افتادید؟

این فکر از خیلی سال‌های پیش در ذهن من بود. من از کودکی شاید واقعا دوست داشتم که یک خودرو داشته باشم، شاید دوست داشتم راننده‌ی، فرض کنید مسابقات فرمول بشوم. ولی خب همیشه با خودم فکر می‌کردم که حالا یک ماشین فرمول را آیا می‌شود به خیابان‌ها برد؟ این برایم خیلی جذاب بود که در واقع شکل و شمایل ماشین‌های فرمول ترکیب بشود با ماشین‌هایی که در جاده‌های معمولی می‌توانند حرکت کنند. البته باید بگویم که شکل این خودرو که طراحی کرده‌ام، شباهتی هم به جنگنده‌ها داشته است. خصوصا در آن سقف و شیشه که حباب شکل و یکپارچه است.

به غیر از این سقفی که به آن اشاره کردید، چه عناصر دیگری از جت جنگنده را به طرح‌تان وارد کرده‌اید؟

خب شکل خودرو، از نمای بالا، یک مثلث است. یعنی دماغه‌ی خودرو سعی کرده که تیز بشود. بعد من با استفاده از یک قطعه‌ی خیلی خاص، در واقع یک ورق فلزی خم شده در جلو، سعی کرده‌ام یک کاراکتر خاص به خودرو بدهم که شاید به نوعی شکل بالچه‌های بعضی از جنگنده‌ها را تداعی می‌کند. آن قطعه‌یی که در واقع می‌آید نقش "فندر" یا همان گلگیر و "اسپویلر"جلو و محافظ چراغ‌ها را ایفا می‌کند.

اصلا چطور شد که طرح شما از مجله‌ی "اشترن" سر درآورد؟

راستش من این طرح را اولین بار برای Carbodydesign در واقع فرستادم. Carbodydesign سایت معروفی‌ست که کارهای طراحی را بیشتر معرفی می‌کند. فکر می‌کنم همان روز یا روز بعدش از نشریه‌ی اشترن ایمیل داشتم که خواسته بودند کار من را در سایت خودشان ارائه کنند.

یکی از ویژگی‌های مهم طرح شما کاهش اصطکاک هواست که به ویژه امروزه در طراحی اتومبیل یا کلا وسایل نقلیه نقش بازی می‌کند، چون کاهش مصرف سوخت را به همراه دارد. شما در طرح‌تان از چه راه‌هایی سعی کردید که اصطحکاک هوا را کاهش دهید؟

ببینید، اصطکاک هوا با خودرو به دو چیز ارتباط دارد. یکی سطح مقطع خودرو است و دیگری ضریب آیرودینامیک. خب من با شکل خیلی دوک‌وار یا خیلی دوکی‌شکل و هم با یک سطح مقطع خیلی کم سعی کردیم این کار را انجام دهم. مثلا هر چه عرض و ارتفاع یک ماشین کمتر باشد، و هرچه آن سطح مقطع که از مستقیم و روبه‌رو دیده می‌شود کمتر باشد، آن ماشین می‌تواند یک ضریب اصطکاک کمتری داشته باشد، هرچند شکل دوکی خودرو هم می‌تواند خیلی تاثیرگذار باشد.

اتومبیل شما تک‌سرنشین است. آیا به فکر این هم مثلا افتادید که مانند بعضی از جنگنده‌ها برای دو سرنشین که پشت سر هم می‌نشینند، جا تعیین کنید؟

خب اگر من می‌خواستم این کار را برای دو نفر انجام بدهم، طول ماشین را باید حداقل نود سانتی‌متر یا تا یک متر زیادتر می‌کردم تا بتوانند دو نفر پشت سرهم بنشینند. شاید این کار خیلی مناسب نبود، (چون) ماشین خیلی طولانی دیده می‌شود. شاید مناسب‌تر باشد که مانند خودروهای معمول، دو نفر کنارهم بنشینند. یا این که فرض کنید راننده یک مقدار جلوتر از سرنشین کناری خودش باشد. من دوست داشتم بیشتر مثل خودروهای فرمول تکنفره باشد. در واقع یک فرد صرفا از رانندگی لذت ببرد.

اگر اشتباه نکنم طول اتومبیل طرح خودرو شما حدود چهار متر است ...

چهارمتر و تقریبا یازده سانت.

یعنی به طول اتومبیل‌های معمولی چهار در، مثل گلف.

بله. ولی خب در ماشینی مثل گلف موتور به شکل عرضی در جلو نصب می‌شود و ارتفاعی در حدود فرض کنید یک متر و چهل سانت دارد. من می‌خواستم که موتور دقیقا پشت سر راننده باشد. یعنی در واقع در وسط خودرو متمایل به عقب نصب بشود. این شکل خاص اتومبیل‌های فرمول است که در آن‌ها موتور و گیربکس بهم نصب‌اند و مستقیم می‌رود توی چرخ عقب. یعنی تقسیم وزن ماشین به گونه‌ای است که بیشتر وزن روی چرخ عقب منتقل می‌شود.

فکر می‌کنید این طرح‌تان قابل تولید است، یا اصلا به فکر تولید آن افتادید؟

می‌دانید ... این در واقع برای من یک تمرین بوده و می‌خواستم به نوعی بازتاب این طرح را ببینم. ولی تا آنجایی که با آدم‌های معروفی که در این عرصه فعالیت دارند، صحبت کردم، فکر می‌کنم که قابلیت تولید را داشته باشد. البته یکسری اصلاحات باید انجام داد . در واقع یک خودرو مفهومی تا از مفهوم تبدیل بشود به خودرویی که در خیابان استاندارد شده است و تردد می‌کند، تفاوت‌هایی خواهد داشت، ولی فکر می‌کنم قابلیت تولید محدود را داشته باشد.

شما چه قوه اسب و چه سرعتی مد نظرتان بوده؟

· شاید سرعت یک رابطه منفی با ایمنی داشته باشد، (اما) این ماشین به این دلیل که ارتفاع کمی دارد و این که چرخ‌هایش نمایان هست، یعنی در واقع راننده کاملا چرخ‌های جلو را می‌بیند چون در مرکز خودرو نشسته، فکر می‌کنم، از شتاب این ماشین بتواند خیلی لذت ببرد. و حالا شاید بتواند یک اتومبیل، سرعت خیلی بالایی داشته باشد با توان یک موتور مناسب، ولی برای من سرعت خیلی بالا ملاک نبوده است. یعنی من فکر نمی‌کنم هر ماشینی که سرعتش بیشتر باشد، بهتر است یا لذت‌بخش‌تر است.

اصلا چند سالتان بود که پی بردید این راهی‌ست که می‌خواهید در آن قدم بگذارید؟

راستش من از کودکی خیلی این کار را دوست داشتم. ولی راه‌های مختلفی را در زندگی‌ام تجربه کردم و پیمودم. خب رشته‌ی تحصیلی من مهندسی مکانیک است. در حال حاضر هم در عرصه خودروسازی کار می‌کنم. ولی فکر می‌کنم طراحی از کودکی واقعا همراه من بوده، ولی به شکل جدی سه سال است که این کار را دنبال می‌کنم و خیلی دوست دارم که ادامه بدهم.

یعنی دوران بچگی‌تان طرح اتومبیل نمی‌کشیدید؟

چرا، طرح‌های مختلفی می‌کشیدم، نقاشی‌های مختلف. ولی به موتورسیکلت و اتومبیل خیلی بیشتر علاقه داشتم. طراحی اتومبیل را در واقع از نوجوانی و یکسری کارهای که توی دانشگاه انجام دادم، شروع کردم. ولی به شکل خیلی جدی و کارهایی از دست را می‌شود گفت که سه سال است، دارم انجام می‌دهم.

شما که الان به اتومبیل‌های سواری نگاه می‌کنید، خودتان دوست داشتید شخصا سوار کدامیک‌شان می‌شدید؟ به عبارتی، اگر شما را در یک نمایشگاه اتومبیل با مدل‌های مختلف می‌گذاشتند و می‌گفتند هرکدام را دوست دارید بردارید، چه اتومبیلی را انتخاب می‌کردید؟

من یک مینی‌ماینر قدیمی انتخاب می‌کردم. یک مینی‌ماینر دهه‌ی هفتاد، ولی حسابی روپا و تمیز. این، برای من از هر خودرویی جذابتر است.

خودتان در حال حاضر چه اتومبیلی دارید؟

من فعلا ماشین ندارم، ولی قصد دارم یک دانه ۲۰۶ بگیرم.

جدی؟! یعنی سرکار هم با اتوبوس می‌روید ...

بله. من در واقع با سرویس شرکت می‌روم و می‌آیم.

برای شنیدن گفت‌وگو با سیامک دهکردی و همچنین دیدن گالری عکس خودروی این طراح ایرانی، لینک‌های پایین صفحه را کلیک کنید!