تجمع کارگران لاستیک‌سازی البرز در وزارت کار
۱۳۸۷ مهر ۱۶, سه‌شنبه
۱۴۰۰ کارگر لاستیک سازی البرز بیشتر از شش ماه است که حقوقی دریافت نکرده‌اند. به گزارش ایلنا آنها در تجمع روز یکشنبه، ۱۴ مهر، خود خواستار انتقال دوباره مدیریت شرکت به بخش دولتی شده‌اند.
کارخانه لاستیک البرز یکی از قدیمی‌ترین کارخانه‌های ایران است. این واحد تولیدی در سال ۳۷ شمسی تاسیس شد و در آغاز، بی‌اف گودریچ نام داشت. کارخانه پس از فروش آن به سرمایه‌داران ایرانی در سال ۵۵، به "کیان تایر" تغییر نام داد. پس از انقلاب به مالکیت دولت درآمد و در نهایت در سال ۸۰ نام آن به لاستیک البرز تبدیل شد. مدیران کنونی کارخانه، افت شدید تولید و قرار گرفتن آن در آستانه تعطیلی را ناشی از زیان‌دهی یا کمبود نقدینگی عنوان می‌کنند. اما محسن حکیمی، پژوهشگر مسائل کارگری در گفتگو با دویچه‌وله بحث اصلی را ناشی از سودآورتر بودن حوزه‌های دیگر در بازار اقتصاد ایران میداند. وی ضمن اشاره به فروش ۶۰ درصدی سهام این کارخانه در سال ۷۳ به بخش خصوصی می‌گوید:
"در این زمان فروش کارخانه براساس آمار سایت لاستیک البرز رونق داشته است. حتی انواع لاستیک‌های خودروی شخصی و کامیون به خارج از کشور و به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌شده‌اند. واقعیت اینست که در ایران، برخی عرصه‌های تولیدی چون نساجی، قند و شکر یا همین لاستیک، سودآوری کمتری به نسبت سایر رشته‌ها دارند. بنابراین سرمایه‌دار سعی می‌کند سرمایه‌اش را به جایی منتقل کند که سودآوری مطلوب داشته باشد. مثلا سودآوری در رشته‌ی ساختمان الان بیشتر از تولید لاستیک است. تقاضا برای مواد غذایی یا مسکن در ایران بسیار بالاتر است و در نتیجه سرمایه‌گذار به سمت این رشته‌ها می‌رود."
به گفته محسن حکیمی، ۶۰ درصد سهام کارخانه البرز متعلق به آقای داور شرفی مدیر کارخانه است و باقی سهام را بانک صنعت و معدن دارد. محسن حکیمی تاکید می‌کند که راه حل اصلی برای حل مشکل تولید، در اختیار گرفتن مدیریت کارخانه توسط شورای کارگران است. حکیمی نمونه‌های به بن‌بست رسیدن مدیریت دولتی در کارخانه‌های ایران را پایه استدلال خود قرار می‌دهد:
" نیشکر هفت‌تپه همین وضعیت را دارد که مالکیت‌اش دولتی‌ست. کاغذسازی پارس یا نساجی کردستان در سنندج نیز همین وضع را دارند. کارخانه الکتریک رشت هم همین مشکل را دارد. کارگران آنجا هم چندی پیش آمدند تهران تجمع کردند و بعد نماینده دولت آمد و گفت که ما این کارخانه را واحد دولتی می‌کنیم. در حالی‌که چنین چیزی روی ندادو آنها هم کماکان بلاتکلیف هستند. کارگران باید از دولت بخواهند تا وام‌های کلانی را که به سرمایه داران این کارخانه‌های در حال تعطیل داده، در اختیار خود آنها بگذارد تا آنها به صورت شورایی کارخانه‌ها را اداره کنند. این تجربه در کشورهای دیگر هم بوده است. مثلا در آمریکای لاتین و بخصوص آرژانتین، چندین کارخانه به تصرف کارگران درآمد."
ناگفته نماند که کارگران لاستیک البرز در فروردین ماه گذشته، در اعتراض به بحران تولید و تعویق حقوق خود، چند ساعت جاده منتهی به کارخانه، جاده تهران − اسلام‌شهر را مسدود کردند. این اعتراض با دخالت ماموران انتظامی به بازداشت دهها کارگر منجر شد.
محسن حکیمی، نبود تشکل‌های صنفی و با تجربه کارگری را بزرگترین چالش کارگران در رویارویی با مشکلات کاری میداند. این پژوهشگر و فعال مسائل کارگری در پایان اضافه می‌کند که کارگران هیچگاه با اتکا به جمعی به نام شورای اسلامی کار، موفق به دریافت حقوق مادی و قانونی خود نخواهند شد.
کارگران لاستیک سازی البرز اعلام کرده‌اند که در صورت بی‌پاسخ ماندن خواسته‌هایشان، همراه با خانواده‌های خود در مقابل مجلس شورای اسلامی تحصن خواهند کرد.