«Στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης»

Πέραν όμως από τους εντυπωσιακούς τίτλους όπως «Η Αθήνα καίγεται, η Ευρώπη ανασαίνει» (γερμανική έκδοση Financial Times) ή «Η Ελλάδα τη γλύτωσε παρά τρίχα» (Die Welt), οι αναλυτές επιμένουν ότι χωρίς σχέδιο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας το αδιέξοδο δεν θα ξεπεραστεί.

«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης», υποστηρίζει σε ανάλυσή του ο αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία Ρολφ Λανγκχάμερ στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt και υπογραμμίζει: «Εάν η Ελλάδα δεν ενταχθεί σε ένα ευρύ στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, τότε θα πληρώσει στο τέλος ο Ευρωπαίος φορολογούμενος δυο φορές. Μια για τις ζημίες των τραπεζών, τις οποίες θα πλήξει άμεσα η ελληνική κρίση, και μια για τους ξένους επενδυτές. Υπάρχουν και πιο φθηνοί τρόποι».

«Χαμηλά επιτόκια, δυναμική ανάπτυξη», είναι ο τίτλος ανάλυσης στην Kölner Stadtanzeiger και τη Frankfrukter Rundschau (του Στέφαν Κάουφμαν) που στο ίδιο πνεύμα επισημαίνει: «Η Αθήνα χρειάζεται κατ’ αρχήν ευνοϊκά επιτόκια για τις πιστώσεις και τα δάνεια. Επειδή οι χρηματαγορές ζητούν φοβερά επιτόκια πρέπει ‘οι Ευρωπαίοι εταίροι να προσφέρουν μακροπρόθεσμες επιδοτούμενες πιστώσεις στη χώρα’, (δηλώσεις του οικονομολόγου Κάρστεν Κλούντε από την Bank M.M. Warburg).

Παράλληλα η ΕΕ οφείλει να μειώσει τα επιτόκια των δανειοδοτικών πακέτων προς την Ελλάδα, ώστε η χώρα να πληρώνει τα ίδια επιτόκια και με τις ίδιες ρήτρες όπως η Γερμανία….Τελικά θα ήταν συνετό, εάν η ΕΕ αναλάβει έναντι των αγορών την πλήρη εγγύηση για την Ελλάδα. Έτσι θα έπαυε η συζήτηση περί χρεοκοπίας και η Αθήνα δεν θα έπρεπε να προχωρήσει σε ένα τόσο καταστροφικό πρόγραμμα περικοπών.

Ταυτόχρονα η Αθήνα οφείλει να μεταρρυθμίσει την οικονομία της, να συρρικνώσει τη γραφειοκρατία, να πατάξει την διαφθορά και να βελτιώσει τις προϋποθέσεις για επενδύσεις.»

«Επιπλέον η ΕΕ οφείλει να σχεδιάσει ένα επενδυτικό πρόγραμμα για την ανάπτυξη μελλοντικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας.»

«Λείπει μια προοπτική», γράφει ο Γκερντ Χέλερ στην Kölner Stadtanzeiger και τονίζει την αναγκαιότητα αναπτυξιακής πολιτικής: «Οι αντιστάσεις (για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου) είναι ισχυρές, τόσο στα συνδικάτα, όσο και σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού. Σε αυτό δεν άλλαξε τίποτε η χθεσινή ψηφοφορία.

Επιπλέον το πρόγραμμα μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος είναι ιδιαίτερα μονομερές και επικεντρώνεται στις φορολογικές αυξήσεις.

Η Ελλάδα χρειάζεται στρατηγικές που θα βγάλουν την οικονομία της από τη βαθιά ύφεση….Μόνον με συγκεκριμένες προοπτικές ανάπτυξης μπορούν οι Έλληνες να κατανοήσουν τις θυσίες (που πρέπει να κάνουν).»

«Το ελληνικό παράδειγμα», είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου σχολίου της Frankfurter Allgemeine Zeitung (του Μίχαελ Μάρτενς) για τη συρρίκνωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού κοινοβουλίου λόγω του χρέους και της αποδοχής του μνημονίου: «Κανείς πρωθυπουργός δεν δέχεται χωρίς να βρίσκεται σε ανάγκη να πληρώσει το τίμημα που πρέπει να πληρώσει τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Πρόκειται για ένα τίμημα πολύ υψηλότερο από αυτό που πληρώνουν συνήθως τα κράτη-μέλη της ΕΕ: η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να παραχωρήσει μέρος της κρατικής κυριαρχίας.»

«Η Ελλάδα θα καταντήσει (έτσι) στο εγγύς μέλλον μια δημοκρατία υπό περιορισμό. Ανεξάρτητα από ποιον ψηφίζει ο ελληνικός λαός, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε.

Γι’ αυτή την κατάσταση δεν είναι όμως υπεύθυνοι μόνον οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι, που καθυβρίζονται και κατηγορούνται στην πλατεία Συντάγματος, αλλά και οι ψηφοφόροι…Οι συνέπειες της ελληνικής περίπτωσης είναι παράδειγμα προς αποφυγήν που θα πρέπει να αποτρέψει πιθανούς μιμητές. Εάν βέβαια πιστεύουμε ότι οι δημοκρατίες διδάσκονται (από τα λάθη) γρήγορα.»