Στα ύψη οι εμπορικές συναλλαγές

Κίνα και Γερμανία επιδιώκουν να αυξήσουν τον όγκο των εμπορικών τους συναλλαγών τα επόμενα πέντε χρόνια στα 200 δισ. ευρώ από τα 130 δις. που είναι σήμερα. Οι στόχοι των δύο οικονομικών γιγάντων είναι φιλόδοξοι και αυτό αποδείχθηκε για άλλη μια φορά στο πλαίσιο των σινογερμανικών διαβουλεύσεων. Και όπως υπογράμμισε η καγκελάριος Μέρκελ: «Το εμπόριο είναι ένα από τα σημαντικότερα τόξα της μεγάλης γέφυρας που ενώνει τις δύο χώρες».

Μεγάλες ευκαιρίες οικονομικής συνεργασίας διαβλέπουν Βερολίνο και Πεκίνο στην κατασκευή των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων. «Γερμανία και Κίνα είναι στο πεδίο αυτό οι ιδανικοί εταίροι», επισήμανε η Άγκελα Μέρκελ και πρόσθεσε: «Θα ήθελα να υπογραμμίσω την σύσταση μιας πλατφόρμας για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης, στην οποία θα μετάσχουν πολλοί κατασκευαστικοί κλάδοι. Και θέλω στο σημείο αυτό να εξάρω την επιθυμία της Κίνας να συνεργασθεί στο πεδίο αυτό με μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις».

Χθες, στο περιθώριο των διαβουλεύσεων, υπογράφηκαν από τους 13 Κινέζους και 10 Γερμανούς υπουργούς 20 συμβάσεις σε διακρατικό και 14 σε οικονομικό επίπεδο, μεταξύ αυτών και συμβάσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ για τις εταιρίες Airbus, Daimler, Volkswagen και BASF. Το αποτέλεσμα ικανοποιεί του στρατηγικούς εταίρους. Και όπως υπογράμμισε ο κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Ζιαμπάο: «Οι πρώτες σινογερμανικές κυβερνητικές διαβουλεύσεις ήταν πολύ παραγωγικές και στέφθηκαν με επιτυχία. Είναι η πρώτη φορά που σε ένα ταξίδι με συνοδεύουν 13 υπουργοί. Υπογράψαμε 20 συμφωνίες συνεργασίας και κλείσαμε συμβόλαια αξίας 15 δις. δολαρίων».

Αλλά και η κρίση στη ευρωζώνη απασχόλησε τους εταίρους. Την ώρα που οι Ευρωπαίοι πιέζουν για το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, η Κίνα προσφέρεται εκ νέου να βοηθήσει την Ευρώπη. Ο Κινέζος πρωθυπουργός Ουέν Ζιαμπάο υπογράμμισε: «Εάν η Ευρώπη έχει προβλήματα, θα τείνουμε χείρα βοηθείας. Εάν χρειαστεί, η Κίνα θα αγοράσει ομόλογα χωρών της ευρωζώνης σε λογικά πλαίσια».

Λιγότερο επιτυχείς ήταν πάντως οι σινογερμανικές διαβουλεύσεις στο πολιτικό επίπεδο. Η καγκελάριος έθιξε το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα αναφερόμενη στις περιπτώσεις των αντικαθεστωτικών Αϊ Βάι Βάι και Χου Ζιάν, ενώ διαφορετικές απόψεις εκφράστηκαν και στην εξωτερική πολιτική, και δη στο ζήτημα της νατοϊκής επέμβασης στη Λιβύη και στο Αφγανιστάν.