Σε ρυθμούς μνημονίου η Πορτογαλία

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Πορτογαλίας», εκτιμά ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, «είναι ότι τα τελευταία χρόνια γνώρισε ελάχιστη ανάπτυξη. Μεταξύ του 2000 και της οικονομικής κρίσης ο ρυθμός ανάπτυξης κινήθηκε κατά μέσο όρο στο 1 %. Η Πορτογαλία θα πρέπει να σημειώσει μεγαλύτερους ρυθμούς προκειμένου να εξέλθει από τη δίνη του χρέους την οποία συναντούμε τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα».

Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες, ρωτάμε τον ειδικό;

«Η πορτογαλική οικονομία θα πρέπει να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις. Απαιτείται μείωση του κόστους εργασίας, αύξηση της παραγωγικότητας ενώ στη βιομηχανία και στον τομέα παροχής υπηρεσιών απαιτείται απορρύθμιση. Πρόκειται για ένα δύσκολο και χρονοβόρο εγχείρημα. Δεν θα πρέπει να αναμένονται άμεσα αποτελέσματα. Ωστόσο είναι απαραίτητο να γίνει και είναι η μοναδική δυνατότητα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα χρέους».

Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες για τα αποθέματα χρυσού που διαθέτει η Πορτογαλία. Θα ήταν σκόπιμο να αξιοποιηθούν στην παρούσα φάση αυτά τα αποθέματα, ρωτάμε τον Τόμας Μάγερ;

«Όπως και άλλες χώρες, και κυρίως η Ελλάδα, η Πορτογαλία θα έπρεπε να ιδιωτικοποιήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία προκειμένου να αποπληρώσει τα χρέη της. Ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει ακόμη και τα αποθέματα χρυσού. Πιστεύω ότι πρόκειται για κάτι που θα έπρεπε να περιμένει κανείς από έναν οφειλέτη».

Όσον αφορά, τέλος, τον κίνδυνο να μπλοκάρει η Φινλανδία το πορτογαλικό πακέτο διάσωσης, ο ειδικός επισημαίνει:

«Πιστεύω ότι ο σκεπτικισμός των Φινλανδών συνιστά ένα μήνυμα προς την ευρωπαϊκή πολιτική να μην υπερβάλει με τα πακέτα διάσωσης. Η ΟΝΕ στηρίζεται άλλωστε στην αρχή ότι κάθε χώρα φέρει ευθύνη για τα οικονομικά της και πως οι υπόλοιποι δεν συνδράμουν για την αντιμετώπιση του χρέους μιας χώρας. Είναι κατανοητό ότι οι πολίτες των χωρών που καλούνται να καλύψουν αυτά τα ελλείμματα αρχίζουν και αντιστέκονται. Γι΄ αυτό και είναι σημαντικό οι χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να επανέλθουν γρήγορα σε μια κατάσταση, όπου δεν χρειάζονται εξωτερική βοήθεια. Και εάν αυτό δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί με άλλο μέσο, τότε θα πρέπει πιθανότατα να συμπεριλάβουν στην προσπάθειά τους τους πιστωτές τους και να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση».